PFAS bluste het vuur
Het Amerikaanse volk was geschokt, en wetenschappers probeerden nieuwe manieren te vinden om branden beter te kunnen blussen.
Een van de resultaten was een schuim dat vuur snel kon bedwingen. De geheime ingrediënten van het schuim werden PFAS (poly- en perfluoralkylstoffen) genoemd: synthetische stoffen met fluor die in de jaren 1930 waren ontwikkeld en bekendstonden als waterafstotend en niet plakkerig.
Stoffen hopen zich op
Na het ongeluk in 1967 werden PFAS-stoffen populair in de industrie. De chemicaliën werden verwerkt in verpakkingen, schoonmaakproducten, kleding, meubels, verf en nog veel meer.
Pas in de jaren 1990 kregen autoriteiten oog voor de effecten van PFAS op de mens, en de conclusie was ontnuchterend.
Hoewel niet van alle PFAS-stoffen is aangetoond dat ze gevaarlijk zijn, zijn ze wel moeilijk afbreekbaar en hopen ze zich op in de natuur en organismen – vandaar de bijnaam forever chemicals. De stoffen zijn nu ook gelinkt aan o.a. aangeboren afwijkingen, kanker en hormoonstoornissen.
Daarom is het gebruik van PFAS nu sterk gereguleerd en zijn sommige toepassingen verboden.