3 bizarre wetenschappelijke proeven op mensen
Tot in de jaren 1970 voerden gerenommeerde Amerikaanse artsen levensgevaarlijke en onethische proeven uit op mensen. Gehandicapten, gevangenen en zwarten waren de pineut.
In 1966 publiceerde de Amerikaanse arts Henry K. Beecher een artikel met kritiek op mensenproeven als deze, waarbij gedetineerden uit Illinois door een gaasje werden gestoken door malariamuggen.
1. Gehandicapten met virus besmet
Op het gesticht Willowsbrook State School voor gehandicapte kinderen in de staat New York werden zo’n 60 kinderen bewust besmet met hepatitis A.
Het besmettelijke virus, dat geelzucht, buikpijn, vermoeidheid en een verminderde eetlust veroorzaakt, werd vanaf 1955 tot in de jaren 1970 door de arts Saul Krugman en zijn collega’s van de New York University bij kinderen ingespoten.
De ouders gaven toestemming voor de proef omdat de artsen hun vertelden dat ze een manier aan het ontwikkelen waren om de kinderen immuun te maken voor hepatitis.
Artsen spoten een levensgevaarlijk virus in bij gehandicapte kinderen.
2. Gevangenen kregen gif op hun huid
De huidarts Albert Klugman stelde van 1956 tot 1966 in totaal 75 gevangenen van de Holmesburg Prison in Philadelphia bloot aan de gevaarlijke gifstof dioxine.
Dioxine heeft een groot aantal schadelijke effecten op het lichaam. De stof kan kanker veroorzaken, de hormoonhuishouding verstoren en de vruchtbaarheid aantasten.
Een van de gedetineerden, Edward ‘Yusef’ Anthony, vertelde later dat een arts een stukje huid van zijn rug schraapte en er onbekende stoffen op smeerde. ‘Ik zei: “Mijn rug brandt! Haal het eraf!”’
De weken daarna kampte Anthony met hevige pijn en jeuk. Hij had ingestemd met het experiment omdat hij geld zou krijgen voor sigaretten.
Edward Anthony was een van de gevangenen die aan een gevaarlijke mensenproef deelnamen in ruil voor geld voor sigaretten.
3. Zwarten werden erin geluisd
600 arme, laagopgeleide zwarte mannen uit de Amerikaanse staat Alabama maakten zonder dat ze het wisten deel uit van een jarenlang experiment met syfilis, dat in 1932 begon.
399 van hen werden besmet met syfilis, terwijl de rest als controlegroep diende. De mannen met de ziekte kregen nooit te horen dat ze besmet waren, alleen dat ze last hadden van ‘slecht bloed’.
Toen syfilis vanaf eind jaren 1940 werd bestreden met penicilline, kregen de onvrijwillige deelnemers deze nieuwe behandeling niet aangeboden. De proef werd pas in 1972 stopgezet nadat de pers er lucht van had gekregen.
Zwarten maakten deel uit van een syfilisexperiment zonder dat ze het wisten.