Waren strijdwagens de tanks van de oudheid?
Hoe werden strijdwagens in de oudheid op het slagveld gebruikt, en tot wanneer?
Scythische strijdwagens hadden zwaarden op de assen. Die konden de vijand zwaar verminken.
Strijdwagens gaven leger slagkracht
Oospronkelijk werden oorlogen te voet gevoerd, tot de strijdwagens hun opwachting op het slagveld maakten en de legers er 1000 jaar van mobiliteit en slagkracht zouden voorzien.
De oudste strijdwagen die is gevonden, stamt uit circa 2000 v.Chr. Hoewel de mens al langer op paarden reed, maakte de wagen het dier tot het sterkste wapen van het Midden-Oosten. Vóór de
uitvinding van het zadel rond 700 v.Chr. was het voor een ruiter namelijk haast niet mogelijk te vechten zonder van zijn paard te vallen.
5000 strijdwagens op het slagveld in 1300 v.Chr.
De Slag bij Kadesh rond 1300 v.Chr. tussen Egypte en de Hettieten was een groots treffen met wel 5000 strijdwagens. De sterke Hettitische wagens waren geschikt voor man-tegen-mangevechten, met naast de menner twee soldaten met speren. De wagens van de Egyptenaren waren licht en wendbaar, en boden plaats aan een menner en één boogschutter. Egypte won. Een kleine 1000 jaar later kende het leger van het grote Perzische Rijk zogenoemde Scythische strijdwagens, met zwaarden op de assen. Een vijand die te dicht in de buurt kwam, was zijn benen kwijt.
Slag in 331 v.Chr. luidde het einde van de strijdwagen in
Langzamerhand werden de strijdwagens vervangen door gezadelde paarden. Ze werden nog wel gebruikt om in de slagorde van de vijand chaos te creëren. Dat deden de Perzen in 331 v.Chr. in de Slag bij Gaugamela.
Hun strijdwagens vielen het leger van Alexander de Grote aan, maar de Macedoniërs openden hun rijen, zodat de wagens door de voorhoede denderden en vervolgens in de rug werden aangevallen. Hierna werden strijdwagens steeds minder van betekenis op het slagveld.