Toen het Field Museum in Chicago in de jaren 1930 een Hongaars zwaard kocht, gingen de medewerkers ervan uit dat het om een moderne, goedkope kopie van een bronstijdzwaard ging. Het kon een plekje krijgen in een museum, maar een publiekstrekker was het niet.
Toen er een tentoonstelling over Europese koninkrijken in de ijzertijd voorbereid werd, werd het zwaard weer uit het depot gehaald.
Voor de expositie zou het museum objecten lenen van een Hongaars museum, en toen de Hongaren over het nepzwaard hoorden, was hun nieuwsgierigheid gewekt. De Hongaarse deskundigen stelden vast dat het zwaard echt leek te zijn.
Vervolgens werd het object onderzocht met röntgenstraling en werd het metaal chemisch geanalyseerd. Het zwaard bleek inderdaad 3000 jaar oud.
Röntgenscans en chemische tests brachten de ware ouderdom van het zwaard aan het licht.
De omgekeerde wereld
Het zwaard, dat ooit uit de Donau is gevist, behoorde vermoedelijk tot de grafgiften van een prominente persoon uit het gebied.
De ontdekking verrast Bill Parkinson, curator van het Field Museum. ‘Normaal gaan dit soort dingen de andere kant op,’ zegt hij. ‘Objecten waarvan we denken dat ze origineel zijn, blijken vervalsingen.’ Maar in dit geval bleek de vervalsing dus duizenden jaren oud te zijn.
Helaas kwam de ontdekking niet op tijd om het zwaard een plekje te kunnen geven in de nieuwe tentoontelling, maar het museum heeft het wel een eigen vitrine en een prominente plaats in de hal gegeven.