Volgens de meeste historici werd het bidet eind 17e eeuw ontwikkeld door Franse meubelmakers.
De uitvinder was mogelijk Christophe des Rosiers, die meubels maakte voor de Franse koninklijke familie.
We weten in ieder geval dat hij in 1710 een bidet plaatste voor Lodewijk XIV en diens tweede echtgenote, Madame de Maintenon.
Het idee was om een klein meubel te maken waarmee mannen en vrouwen zich van onderen konden wassen.
‘Bidet’ betekent ‘rijpaardje’ in het Frans: een verwijzing naar de zithouding.
Het bidet was veel geschikter voor dat doel dan de badkuip, en het sloeg dan ook aan bij de Franse bovenklasse, die fraai gedecoreerde bidets liet plaatsen.
Na de Franse Revolutie eind 18e eeuw verhuisde het bidet van de slaapkamer van de rijken naar het bordeel.
Het meubel bood prostituees een handige manier om zich snel te wassen tussen twee klanten.
Doordat het bidet zo met prostitutie geassocieerd raakte, kreeg het een slechte naam. Dat kan er de oorzaak van zijn dat het nooit doorbrak in West-Europa.
In Zuid-Europa en het Midden-Oosten veroverde het bidet echter in de 19e eeuw een vast plekje in de badkamer, en dat heeft het nog.
Latere bidets hadden een handpomp om het water tussen de benen te kunnen spuiten.