In 1902 bracht de Amerikaanse uitvinder Hiram Maxim de eerste in massa geproduceerde geluiddemper op de markt. Zeven jaar later kreeg hij patent op zijn uitvinding.
Het hulpmiddel dempt de knal die ontstaat als het ontploffende buskruit gassen vormt die snel uitzetten.
Maxim verdeelde een cilinder in kamers en schroefde hem op de monding van het wapen.
Als dat werd afgevuurd, vingen de kamers de gassen lang genoeg op om ze te koelen. Daardoor maakten ze een stuk minder lawaai als ze de monding van de geluiddemper verlieten.
De uitvinding van Maxim sloeg aan en was vooral gericht op jagers, die hun prooi niet wilden verjagen met één schot.
Maar dat was niet de enige doelgroep. Zo wees een reclame erop dat je nu schietwedstrijden binnenshuis kon organiseren terwijl de kinderen sliepen.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog begonnen inlichtingendiensten belangstelling te krijgen voor geluiddempers.
Ze werden onder meer in gebruik genomen door het Amerikaanse Office of Strategic Services, de voorloper van de CIA, en de Britse speciale eenheid SOE.
