Wat maakte geluidsfilm mogelijk?
Wanneer was er voor het eerst geluid in films te horen?
De kinetoscoop is in 1888 bedacht door Thomas Edison. Via de fonograaf (l.) werden levende beelden van geluid voorzien.
Het idee van de ‘sprekende film’ ontstond ongeveer tegelijk met de ontwikkeling van de eerste film in de jaren 1880. Maar pas toen het synchroon afspelen van beeld en geluid technisch mogelijk werd in de jaren 1920, kwam er geluidsfilm. Pogingen om beelden en geluiden te koppelen kwamen pas na de uitvinding van de kinetoscoop, een primitieve filmprojector die met behulp van een kijkdoos de illusie van levende beelden gaf. Naast deze kinetoscoop stond een fonograaf, een apparaat dat geluid van een wassen rol afspeelde.
Begin 20e eeuw werd er druk geëxperimenteerd om film te combineren met geluid van een grammofoon. Maar die methode had nadelen: de platen waren bijvoorbeeld duur en sleten snel. De eerste geluidsfilm was ‘The Jazz Singer’ uit 1927.
De film draaide op een lange spoel in de kinetoscoop.