Daten was in de jaren 1920 even lastig als nu. Veel mensen waren te verlegen om rechtstreeks met een potentiële partner te praten.
Twee Berlijnse nachtclubs, Resi en Femina, bedachten daarom een soort Tinder avant la lettre. Resi had plaats voor 1000 gasten aan tafels en op de dansvloer. Elke tafel had een nummer en een telefoon en was aangesloten op een buizenpostsysteem.
Op afstand kozen gasten een mogelijke partner uit en schreven ze een bericht. Dat deden ze in een kokertje, dat via het buizenstelsel naar de uitverkorene ging.
Om te voorkomen dat er dingen werden verstuurd die niet door de beugel konden, gingen de briefjes eerst langs vrouwelijke censoren.
Via de buizenpost konden gasten elkaar ook kleine cadeautjes sturen, en als er op schrift een klik was, konden ze de stoute schoenen aantrekken en de telefoon oppakken.