Waardoor stortte de Tacoma Narrows-brug in?

De Tacoma Narrows-brug in de VS was de op twee na langste hangbrug ter wereld bij de opening in juli 1940.

Maar al op 7 november van dat jaar stortte de brug in, en de film die daarvan gemaakt is, ging de hele wereld over.

Op die dag stond er een stormachtige wind met windstoten van zo’n 65 km/h, en doordat de brug aerodynamisch niet correct was gebouwd en de wind ‘opving’, begon hij te zwiepen.

Door de constante windsnelheid trad er resonantie op en werden de trillingen steeds heviger.

De rijbaan werd in allerlei bochten gewrongen.

Fotograaf zat vast op de brug

De fotograaf Leonard Coatsworth versloeg het voorval voor de Tacoma News Tribune en kwam vast te zitten op de brug:

‘Om me heen hoorde ik het beton meegeven. Ik probeerde mijn hond Tubby op te pakken, maar werd tegen het wegdek gedrukt. De auto ging alle kanten op,’ zei hij later.

‘Op handen en voeten kroop ik ruim 450 meter naar de torens. Mijn knieën zaten vol schaafwonden en mijn handen waren opgezwollen door het harde beton. Uiteindelijk kwam ik overeind en zette het op een lopen.’

Instorting eiste één dode

Coatsworth was net op tijd van de brug af: enkele tellen later stortte die in. Zijn hond haalde het niet en was het enige dodelijke slachtoffer van het ongeluk.

Pas 10 jaar later, in 1950, werd er een nieuwe brug gebouwd op dezelfde plaats. De ingenieurs hadden hun lesje nu geleerd en maakten de constructie steviger.

Ook maakten ze ‘gaten’ in de brug waar de wind doorheen kon waaien.

Hoewel de nieuwe brug uit 1950 nog bestaat, is wordt de ‘dansende brug’ veel gebruikt in natuurkundeboeken om te laten zien hoe het niet moet.

Bekijk het filmpje van de instorting van de Tacoma Narrows-brug: