Eis nr. 1: Onneembare ingang
De verdedigers wisten dat de hoofdpoort de achilleshiel van de burcht was. Daarom was de poort zo gebouwd dat zelfs de meest vastberaden vijand zich wel twee keer bedacht voor hij ten aanval trok. De ingang had meestal twee torens waarvandaan de vijand met stenen en pijlen kon worden bestookt.
Eis nr. 2: Geen zwakke plekken
De bouwmeester gebruikte water of bergen als natuurlijke verdedigingswerken, zodat een aanval maar van één kant kon komen. De meest geavanceerde burchten werden naar Arabisch voorbeeld gebouwd als zogeheten concentrische burchten: ze hadden een extra muur. De buitenmuur was altijd lager dan de binnenmuur, waardoor de verdedigende soldaten de vijand vanaf beide muren konden bestoken.
Eis nr. 3: Goede bevoorrading
Sterke muren en een flinke dosis moed waren niet genoeg voor de verdedigers. Zolang de voorraadkamers gevuld waren en de bron niet droogstond, ging de strijd door. Maar zelfs de beste burcht viel als de verdedigers van honger en dorst omkwamen.
.... en de beste burcht ter wereld is ...
De Krak des Chevaliers in Syrië. De massieve dubbele muren, de uitstekende ligging en meer dan 2000 soldaten maakten de Krak des Chevaliers bijna onneembaar. De emir van Aleppo liet het kasteel bouwen in 1031, maar in 1142 nam de christelijke johannieterorde het over.
Deze bracht zo veel verbeteringen aan dat de burcht hét voorbeeld werd voor vele middeleeuwse Europese burchten.
130 jaar lang was de Krak een toevluchtsoord voor christenen in het Heilige Land, tot de johannieterorde door list en bedrog verleid werd de poort te openen.
Klik op de rondjes voor een rondleiding door de legendarische burcht.
