Filmster Lída Baarová en haar verloofde Gustav Fröhlich wonen in een villa op het schilderachtige schiereiland Schwanenwerder in Wannsee bij de Duitse hoofdstad Berlijn.
Ze heeft net haar dure sportwagen voor het huis geparkeerd als Joseph Goebbels op een dag in juli 1936 aan komt lopen met zijn twee dochtertjes.
‘Wij zijn uw nieuwe buren,’ zegt de Duitse propagandaminister, en hij glimlacht hartelijk naar Lída. ‘Ik zou graag het huis van u en meneer Fröhlich bewonderen.’
‘Waarom niet? Komt u binnen,’ antwoordt Lída. De 21-jarige schoonheid heeft Goebbels al eens ontmoet bij officiële gelegenheden, maar ze heeft het invloedrijke nazikopstuk nog nooit eerder alleen gesproken.
Bereidwillig geeft ze hem een rondleiding door het huis, en Goebbels is vol lof. Hij prijst de inrichting en de ligging van de villa, en Lída’s acteerwerk.
Ze stelt hem voor aan haar verloofde Gustav, en de twee mannen praten wat over koetjes en kalfjes.
Als de minister na een uurtje zijn welopgevoede dochters bij de hand neemt en het paar hartelijk dankt voor de gastvrijheid, heeft Lída het gevoel dat haar leven nooit meer hetzelfde zal zijn.
De propagandaminister met het kleine postuur en het manke loopje is bepaald geen casanova, maar zijn donkere, welluidende stem heeft haar diep in haar ziel geraakt.
Goebbels straalt macht en charisma uit, en elk woord dat uit zijn mond kwam, was als een liefdesverklaring. Lída voelt zich als betoverd door de nazileider.
Dat Joseph Goebbels precies hetzelfde gevoel heeft, kan ze niet weten, maar het was haar niet ontgaan hoe hij naar haar keek.
Een lawine is in beweging gezet en dreigt het huwelijk van Goebbels te gronde te richten, zijn carrière te verwoesten en Adolf Hitler te beroven van zijn onmisbare propagandaminister – het sluwe brein achter de efficiënte hersenspoeling van het Duitse volk.
Zonder Goebbels is het nauwelijks denkbaar dat de bevolking de oorlog een paar jaar later zo onvoorwaardelijk zal steunen als in de Tweede Wereldoorlog het geval bleek.
Ook Lída’s loopbaan staat op het spel, maar daar heeft ze op dit moment maling aan.
Steeds opnieuw denkt ze aan de vurige blik die Goebbels haar zo discreet toewierp toen hij met zijn dochters aan de hand vertrok.
Toen Goebbels 40 werd in 1937, vierde de filmmaatschappij UFA dat door een film op te nemen met Magda en de schattige kinderen van het echtpaar.
De luxe villa van het gezin vormde het decor, en op ‘verzoek’ van Goebbels werd de film in het hele land vertoond zodat het publiek zich kon vergapen aan de gezonde, raszuivere kinderen.
Hitler is getuige bij de bruiloft
Al sinds zijn jonge jaren is Goebbels dol op vrouwen: ‘Alle vrouwen prikkelen me. Ze zetten mijn wereld op z’n kop,’ schrijft hij in 1926, als hij 29 is, in zijn dagboek.
Ondanks zijn verlegen aard en weinig indrukwekkende voorkomen weet de trouwe wapenbroeder van Hitler in zijn jeugd het ene vrouwenhart na het andere sneller te laten kloppen, maar wanneer hij als hoofd propaganda van de nazipartij in 1930 de gescheiden Magda Quandt treft, is het alsof alles op z’n plek valt.
Hij wordt verliefd op de blonde secretaresse die in Berlijn voor zijn staf werkt.
Goebbels weet dat hij de liefde van zijn leven ontmoet heeft. In de weken en maanden die volgen zit hij als een bezetene achter haar aan, en zijn inspanningen werpen hun vruchten af.
Op 15 februari 1931 kan hij melden in zijn dagboek dat Magda bij hem thuis is geweest: ‘Ze ontvouwde zich met een betoverende, blonde zoetheid.
Je bent mijn koningin,’ schrijft hij, en hij voegt het getal 1 eraan toe om aan te geven dat hij en Magda die dag voor het eerst met elkaar naar bed zijn geweest.
Later volgen meer getallen, en loftuitingen over ‘deze fabelachtige vrouw, van wie ik zielsveel houd’.
Op 19 december 1931 geven Magda en Goebbels elkaar het jawoord tijdens een huwelijksplechtigheid in het raadhuis. Adolf Hitler is er als getuige bij.
Net als Goebbels is Hitler diep onder de indruk van de mooie en intelligente Magda, en hij laat nooit een kans voorbijgaan om in haar nabijheid te verkeren.
Hij ziet haar zelfs als zijn muze – een voorbeeldige Germaanse vrouw, een hechte vriendin, en meer:
‘Hij houdt van haar. Arme Hitler. Ik schaam me bijna dat ik zo gelukkig ben. En Magda houdt van hem, maar hij gunt me dit geluk,’ schrijft Goebbels in zijn dagboek over de merkwaardige verhouding tussen Magda en Hitler.
Hitler moet van zichzelf ongehuwd blijven – hij is met de natie getrouwd – maar dat weerhoudt hem er niet van het gezelschap van vrouwen op te zoeken.
Telkens als hij in Berlijn is, gaat hij langs bij het huis van Goebbels, ook als Joseph van huis is. In pluche fauteuils voeren hij en Magda diepe gesprekken over politiek en de toekomst van Duitsland.
Magda geniet van deze ogenblikken, want dan heeft ze Hitler voor zichzelf.
Als nazi in hart en nieren is ze uit op een invloedrijke positie binnen de partij, en via haar huwelijk met Goebbels heeft ze nu het centrum van de macht bereikt.
Goebbels op de versiertoer
Magda en Joseph stichten al snel een gezin. Zo’n tien maanden na het huwelijk baart Magda een meisje, het eerste kind van een hele schare.
Het jonge echtpaar lijkt een schitterende toekomst tegemoet te gaan.
Het gaat de nazi’s voor de wind, en als Hitler in januari 1933 aan de macht komt als rijkskanselier, benoemt hij zijn vriend en handlanger Joseph Goebbels tot minister van volksvoorlichting en propaganda.
Deze baan is de welbespraakte Goebbels op het lijfgeschreven. Overal in het land trekt hij van leer tegen on-Duitse cultuur en het jodendom, en hij weet de media zo te bespelen dat er een cultus rond Hitler ontstaat.
Goebbels houdt de kunst en cultuur in een ijzeren greep, en behendig stuurt de nazispindoctor de media aan.
Hij bemoeit zich met name met de filmindustrie, die hij een belangrijke rol wil geven in zijn propaganda.
In de ogen van Goebbels spreekt een film de gevoelens rechtstreeks aan en is dit medium de beste manier om de harten van het volk te veroveren.
Daarom eist hij de volledige zeggenschap over de Duitse filmwereld op. Hij bepaalt welke films er gemaakt mogen worden en door wie, en welke acteurs erin mogen spelen.
Als oppercensor is hij kind aan huis in de filmstudio’s in Babelsberg, het Duitse equivalent van het moderne Hollywood.
Joseph Goebbels voelt zich als een vis in het water in de studio’s in Zuid-Berlijn. Hij is weliswaar getrouwd, maar kan nog steeds geen genoeg krijgen van vrouwelijk schoon.
En in Babelsberg krioelt het van de aantrekkelijke actrices, die volledig van hem afhankelijk zijn voor hun toekomst op het witte doek.
Dat beseft Goebbels donders goed, en hij legt het aan met de ene mooie actrice na de andere. De meesten van hen durven zijn avances niet af te slaan, want dat kan ernstige gevolgen hebben.
Als de 24-jarige Anneliese Uhlig, een van de meest getalenteerde actrices van Duitsland, Goebbels nul op het rekest geeft, worden de opnames van haar nieuwe film stilgelegd en wordt de filmploeg naar huis gestuurd.
Uhlig komt niet meer aan de bak en verlaat uiteindelijk het land om werk te zoeken in het Italië van Mussolini.
Een witte zakdoek betovert Lída
Binnen én buiten de filmwereld staat Goebbels al snel bekend als een onverbeterlijke rokkenjager.
Het gonst van de geruchten over ‘de bok van Babelsberg’ en zijn talrijke avontuurtjes.
De reputatie van de propagandaminister is ook bekend bij de Tsjechische actrice Lída Baarová, dus als Goebbels na het bezoek aan haar huis in juli 1936 avances in haar richting begint te maken, stelt ze zich aanvankelijk terughoudend op.
Ze is niet van plan de zoveelste verovering van Joseph Goebbels te worden.
Hoewel ze eigenlijk wel wil, wimpelt ze zijn uitnodigingen voor etentjes, zeiltochtjes en bezoeken aan zijn zomerhuis beleefd af.
Maar als Goebbels haar na een filmpremière in september 1936 vraagt naar een toespraak van hem in de Rijksdag in Berlijn te komen, slaat de twijfel toe.
‘Mogen er wel buitenlanders komen?’ vraagt Lída voorzichtig.
‘Ja, iedereen is welkom, en het zou me veel deugd doen als u mijn gast wilt zijn. Ik heb u vaak kunnen bewonderen op het witte doek, en nu heeft u de kans om mij in ieder geval één keer te horen spreken.’
Lída voelt op haar klompen aan dat Goebbels dit keer geen nee zal accepteren.
‘Laten we afspreken dat ik kom,’ zegt de filmster toe. Het antwoord is een brede glimlach.
‘Beloof me dat u goed naar me zult kijken als ik spreek,’ verzoekt de propagandaminister, en hij haalt een witte zakdoek tevoorschijn.
‘Telkens als ik deze zakdoek uit mijn zak haal en hem voor mijn mond houd, betekent dat dat ik aan u denk,’ verkondigt hij.
Goebbels is twee uur aan het woord, en Lída is totaal overdonderd. De minister spreekt melodieus en duidelijk, hij appelleert aan de gevoelens van de toehoorders en oogst luid applaus en Sieg Heil-geroep.
Telkens als hij een pauze inlast, komt de zakdoek tevoorschijn.
‘Dat is ons geheime teken,’ denkt Lída, die meteen na de toespraak het gebouw verlaat en zich naar het station haast om haar trein te halen.
Ze is volledig in trance als ze op het perron staat, en komt pas weer bij zinnen als er een man achter haar verschijnt met een gigantisch boeket rode rozen in zijn armen.
‘Geëerde dame, deze bloemen zijn van de minister, die hoopt op een spoedig weerzien,’ deelt de boodschapper van Goebbels mee.
Beduusd neemt Lída het welriekende boeket in ontvangst, terwijl ze stamelt: ‘Breng hem mijn dank over.’
Lída maakte gebruik van haar erotische uitstraling als ze danste op het witte doek.
Echtgenote neemt wraak
Voor de buitenwereld zien meneer en mevrouw Goebbels eruit als het perfecte echtpaar.
In de weekbladen lachen ze de lezer toe en tonen ze trots hun brave kinderen en hun fraai ingerichte huis, maar achter deze façade kraakt het huwelijk in zijn voegen.
Magda en Joseph slapen niet meer samen, ze werken elkaar op de zenuwen en alleen hun inmiddels drie kinderen houden hen bij elkaar.
De vele slippertjes van Goebbels zijn de belangrijkste reden voor de bekoelde verhouding.
Magda weet nietmet hoeveel vrouwen haar man het bed heeft gedeeld sinds hun huwelijk, maar ze vermoedt dat het er zeker 30 zijn, en ze heeft hem ook voordat Lída ten tonele verscheen al herhaaldelijk met de affaires geconfronteerd. Telkens draaide dat uit op bonje.
Na zo’n echtelijke ruzie schrijft Goebbels in zijn dagboek:
‘Magda maakt me kapot. Ik heb spijt dat ik überhaupt op dit ongemakkelijke onderwerp ingegaan ben. We begrijpen elkaar niet.’
Ook al heeft Goebbels zelf soms twee of drie affaires tegelijk, hij is al jaloers als Magda ook maar naar een andere man kíjkt. De enige uitzondering is Hitler, die hij aanbidt en als een lid van de familie beschouwt.
Wanneer Goebbels in de zomer van 1936 – als hij druk bezig is Lída voor zich te winnen – het gerucht ter ore komt dat Magda iets heeft met een ex-minnaar, de nazi Kurt Lüdecke, raakt hij dan ook buiten zinnen van woede.
Magda ontkent de verhouding, maar als Goebbels op een dag in juli thuiskomt, treft hij de twee gezellig samen op de bank aan, hand in hand.
Geschokt blijft Goebbels in de deuropening staan. Hij staart Magda en Lüdecke met grote ogen aan, en in de pijnlijke stilte die volgt, springt Lüdecke snel op, verontschuldigt zich en verlaat het huis.
Diezelfde dag schrijft Goebbels in zijn dagboek:
‘Eerst gedonder met Magda. Vanwege de gast. Ze huilt, en ik walg van haar. Het is één grote ellende. Ik weet niet wat ik van die Lüdecke moet denken. Liegt ze tegen me? Ik weet het niet.’
Later die avond beantwoordt Magda die vraag: ze geeft huilend toe dat ze haar man ontrouw is geweest. Goebbels is woedend en teleurgesteld tegelijk, en in zijn dagboek noteert hij:
‘Ik ben er erg terneergeslagen over. Ze heeft de hele tijd tegen me gelogen. Grote vertrouwensbreuk. Het is allemaal zo vreselijk. Je kunt niet leven zonder compromissen te sluiten. Dat is het erge. Het zal lang duren voor ik me eroverheen kan zetten.’
Goebbels verklaart Lída zijn liefde
Ondanks de echtelijke crisis gaat Goebbels gewoon door met zijn avances richting Lída Baarová.
In zijn dagboek beklaagt hij zich erover dat Magda zich steeds meer als ‘een typische huisvrouw’ gedraagt, en in zijn ogen is Lída het absoluut tegenovergestelde van zijn echtgenote: de Tsjechische filmster is 13 jonger dan Magda, ze is donker, levendig en vol hartstocht, en als klap op de vuurpijl lijkt ze dezelfde gevoelens voor hem te koesteren als hij voor haar.
Goebbels kan het niet laten om contact te zoeken met Lída. Of hij nu thuis is of op zijn werk, telkens weer belt hij haar om een afspraakje te maken.
Hij stelt zich steevast voor als Herr Müller, en hoewel Lída steeds aarzelt, zet hij door: ‘Ga maar mee naar mijn landhuis, dan krijg je een kopje thee,’ zegt hij plagerig.
Als Lída in de nazomer van 1936 eindelijk overstag gaat en met Goebbels meegaat naar zijn landhuis aan de Bogensee in Lanke even buiten Berlijn, trekt hij zijn hele trukendoos open om haar hart te winnen.
Hij speelt romantische sonates op zijn vleugel, neemt haar mee uit roeien op het meer en vermaakt haar met grappen over zijn collega-ministers, vooral Hermann Göring.
Voor het haardvuur geeft hij haar een kusje en verklaart hij haar zijn onvoorwaardelijke liefde:
‘Liduschka, je hebt vast allerlei verhalen over me gehoord en je van alles ingebeeld. Maar ik zweer dat ik nog nooit van mijn leven zo verliefd ben geweest als ik op jou ben.’
Kranten schrijven over verhouding
In de maanden die volgen treffen de twee elkaar zo vaak als ze kunnen in het landhuis. Lída is druk met opnames – dankzij Goebbels vliegen de aanbiedingen haar om de oren – en Goebbels heeft ook genoeg omhanden.
Toch zien de tortelduifjes kans elkaar ten minste één keer per week te ontmoeten, en vaak overnachten ze beiden in Lanke.
Terwijl Goebbels geen bedenkingen lijkt te hebben, heeft Lída last van gewetenswroeging, en ze wijst herhaaldelijk op de complicaties van hun romance: ‘Maar je hebt kinderen. En ik heb Gustav,’ verzucht ze.
‘Nee hoor,’ zegt Goebbels, ‘dat is een illusie. Daar moet je mee leren leven. Een mooie vrouw is als een zeilschip op open zee. De wind voert haar alle kanten op, en ze bepaalt zelf niet waar ze uiteindelijk belandt.’
In de eerste maanden zien de twee elkaar alleen in het geheim, maar mettertijd kan het ze steeds minder schelen wat de buitenwereld ervan denkt.
Lída breekt met Gustav Fröhlich en gaat terug naar haar eigen appartement, enongegeneerd vertoont ze zich met Goebbels op recepties, filmpremières en in het theater – arm in arm.
In de boulevardpers leest Lída dat ze de minnares van de minister is. Nu dreigt het huwelijk van Goebbels echt op de klippen te lopen, en terwijl de propagandaminister in 1937 vaak van huis is, is Magda een zenuwinzinking nabij.
Meerdere keren zoekt ze haar toevlucht in een kuuroord om tot rust te komen, maar als ze terugkomt, vindt ze een echtgenoot die tot over zijn oren verliefd is en nauwelijks heeft gemerkt dat ze weg is geweest.
Tegenover Lída spreekt Goebbels meermaals de wens uit om zijn gezin en zijn politieke carrière in de steek te laten.
Hij speelt met de gedachte om met zijn geliefde naar Japan te vertrekken, en als ze nog twijfelde aan de oprechtheid van zijn gevoel, raakt ze zeker overtuigd als de minister op een dag zegt dat hij zelfmoord zal plegen als hun relatie ooit stuk mocht lopen.
Hij kan er niet meer tegen om thuis te zijn met de ongelukkige Magda en alle kinderen.
Om rust te vinden betrekt Goebbels een huisje dat hij naast de villa in Schwanenwerder heeft laten bouwen.
Hij noemt het ‘Meine Burg’ – mijn burcht – en hij brengt er al zijn schaarse vrije tijd met Lída door.
Magda wil Lída spreken
Het verliefde paar maakt een gelukkige tijd door in 1937 en de eerste helft van het volgende jaar, maar in juli 1938 begint de idylle scheurtjes te vertonen.
Na een telefoontje van Goebbels krijgt Lída bange vermoedens en voelt ze aan dat de verhouding op scherp staat.
‘Liduschka, er is iets belangrijks gebeurd, ik heb mijn vrouw alles verteld. Ze weet nu dat ik van je houd en dat ik niet zonder je kan,’ roept Goebbels in de hoorn.
Hij stelt haar gerust: Magda is kalm gebleven toen ze de boodschap aanhoorde, maar ze staat erop om onder vier ogen met haar rivale te spreken.
‘Praat alsjeblieft met haar, doe het voor mij,’ smeekt Goebbels.
Schoorvoetend stemt Lída in, en als ze een dag later in het huis van de familie Goebbels komt, wordt ze ontvangen door een ontdane, maar beheerste Magda.
‘Houdt u van mijn man?’ wil Magda weten nog voor Lída de kans heeft gekregen te gaan zitten.
‘Ja,’ antwoordt Lída.
‘Ik houd ook van mijn man, maar hij houdt van u. Hij wil mij als moeder van zijn kinderen, maar hij wil u als minnares,’ stelt ze vast, en ze vervolgt: ‘We moeten hem beiden dienen. Hij is een belangrijk man, en hij heeft een grote taak om zich van te kwijten. Hij heeft ons allebei nodig, en we moeten beiden beschikbaar zijn. Wat er in mijn huis gebeurt, bepaal ik. Maar wat er elders gebeurt, kan me niets schelen. Dat wil ik niet weten. Maar beloof me één ding: krijg geen kinderen met hem.’
Magda hoopt dat ze haar man kan behouden door zich groot te houden en zich te schikken in de situatie, en twee uur lang bespreken de rivales hoe ze zich zullengedragen.
Maar plotseling komt de hoofdpersoon zelf de kamer binnen met een brede grijns op zijn lippen.
‘Hebben jullie afspraken gemaakt, is alles in kannen en kruiken?’ vraagt hij.
Hij kijkt zijn vrouw en zijn minnares beurtelings aan en wacht niet af tot hij antwoord krijgt, maar geeft Lída een diamanten broche en overhandigt Magda een ring met een amethist.
‘Ik moet nu echt weg, dit gaat zo niet,’ zegt Lída, die zich erg ongemakkelijk voelt bij de situatie.
‘Kom zaterdag terug en blijf tot zondag, dan kijken we of we er samen uitkomen,’ zegt Magda als Lída op weg naar buiten is.
Magda wil scheiden
In de weken die volgen blijft Lída vaak in het huis van het gezin Goebbels slapen en doet ze bij feesten en partijen dienst als vrouw des huizes.
Ook buitenshuis treden Lída en Goebbels op als paar: ze maken samen zeiltochten en gaan samen naar de bioscoop, en bij een cabaretvoorstelling zit de minister in één loge met zijn minnares, terwijl Magda het moet doen met een plaatsje in de loge ernaast.
Magda doet haar uiterste best, maar dit houdt ze niet lang meer vol. Ze voelt zich vernederd en besluit van haar man te scheiden.
Om zo veel mogelijk materiaal te verzamelen voor een rechtszaak vraagt ze haar goede vriend Karl Hanke – die heimelijk verliefd op haar is – om haar man en zijn vriendin goed in de gaten te houden.
Als vertrouweling en departementshoofd van Goebbels heeft Hanke toegang tot persoonlijke documenten en brieven van de minister, en omdat hij al jaren warme gevoelens koestert voor Magda, vertelt hij haar alles over het doen en laten van Goebbels en Lída.
Daarnaast probeert hij de bedrogen echtgenote, die met haar gezondheid kwakkelt en opnieuw op het punt staat om in te storten, zo veel mogelijk te troosten en steun te bieden.
Hitler grijpt in
In de nazomer van 1938 heeft de echtelijke crisis bijna het kookpunt bereikt, en Magda heeft er genoeg van.
Op 16 augustus gaat ze bij Hitler langs om hem het hele verhaal over haar ontrouwe man uit de doeken te doen.
Zoals ze verwachtte, is de dictator boos en teleurgesteld tegelijk. Hij wil niets weten van een scheiding, maar verzekert Magda ervan dat hij een hartig woordje met Goebbels zal spreken, en die belofte doet hij gestand.
Al een paar minuten later roept hij zijn propaganda-minister op het matje, en hij geeft hem te verstaan dat hij zijn minnares ogenblikkelijk aan de dijk moet zetten.
‘Geef me je erewoord dat je mevrouw Baarová nooit meer zult ontmoeten. Dit moet ophouden, voor eens en altijd,’ eist Hitler.
Nog diezelfde nacht gaat de telefoon bij Lída. Een gebroken Goebbels is aan de lijn.
‘Mijn vrouw is een duivelin, ze is naar de Führer gestapt,’ zegt hij, en hij vertelt hoe hem net door Hitler de les is gelezen.
‘Het was verschrikkelijk. De Führer schreeuwde tegen me en hield een lange zedenpreek. Hij eiste dat ik zou beloven dat ik je nooit meer zou zien. Nu kunnen we elkaar nooit meer ontmoeten, het is vreselijk. Het is een tragedie,’ snikt Goebbels.
Maar meteen daarna schrijft hij in zijn dagboek:
‘De Führer is als een vader voor me. Daar ben ik hem zeer dankbaar voor. Ik heb mijn argumenten duidelijk naar voren gebracht, tot de Führer een beroep deed op mijn solidariteit en ons gemeenschappelijke doel. Datberoep kan en wil ik niet negeren.’
Het nieuws over de mogelijke scheiding van Joseph en Magda Goebbels haalde de kranten in Groot-Brittannië en de VS.
Goebbels klaagt bij Hitler
Hoewel Goebbels beloofd heeft om met Lída te breken, kan hij haar niet uit zijn hoofd zetten.
Ook Magda slaagt er niet in de affaire te vergeten, en het hele najaar van 1938 is de sfeer om te snijden. Ze zet hem zelfs het huis uit en verbiedt hem de kinderen te zien.
‘Ze is ijskoud en wreed,’ schrijft Goebbels droevig in zijn dagboek.
Ondertussen trekt Magda in bij Karl Hanke, met wie ze een korte, stormachtige verhouding begint.
Goebbels neemt wraak door bij Hitler zijn beklag te doen over Hanke. Deze raakt zijn baan bij het ministerie van propaganda kwijt, en de Führer wijst zijn verzoek om met Magda te mogen trouwen resoluut van de hand.
Goebbels overweegt serieus om zijn politieke loopbaan en zijn huwelijk op te geven ten gunste van Lída, maar in feite is dit onmogelijk.
Goebbels is een overtuigd nazi, en hij zou een te hoge prijs betalen.
Hitler heeft niet onder stoelen of banken gestoken dat hij onder geen beding in zal stemmen met een scheiding – hij zit niet te wachten op een schandaal binnen zijn regering, en bovendien is de familie Goebbels het toonbeeld van het Germaanse gezin. Zij moeten het goede voorbeeld geven.
Meermaals bespreekt een gebroken Goebbels de zaak met Hitler. Hij probeert hem ervan te overtuigen dat zijn liefdesleven een privézaak is, maar hij vangt keer op keer bot:
‘Wie geschiedenis schrijft, kan zich geen privéleven veroorloven. Het is je plicht om het Duitse volk te dienen,’ roept Hitler, die zoals altijd het laatste woord krijgt.
Op 24 oktober roept hij de strijdende partijen bij zich om ze te verstaan te geven hoe het vanaf nu zal gaan.
Magda stemt in met een proeftijd van drie maanden, waarin Goebbels zich gedeisd moet houden. Als hij zich aan deze afspraak houdt, zal ze geen scheiding eisen.
Hitler verordonneert dat de echtelieden samen met hun kinderen moeten poseren voor een foto, en een dag later brengen de landelijke kranten een portret van een schijnbaar gelukkig gezin in het gezelschap van de Führer. Het ideale nazigezin is terug van weggeweest.
Een van de miljoenen krantenlezers die het idyllische plaatje onder ogen krijgen, is een ontroostbare Lída.
In haar ogen ziet Goebbels er verbitterd uit en lijkt hij wel een wassen beeld. Een paar weken eerder heeft ze haar geliefde voor het laatst via de telefoon gesproken, en het laatste wat hij tegen haar zei was:
‘Ik houd van je.’
Lída houdt ook nog steeds van Goebbels, maar hun verhouding is definitief voorbij en ze zal met het liefdesverdriet moeten leren leven.
Terwijl Lída zich afsluit van de buitenwereld, is het voor Goebbels alsof zijn leven geen betekenis meer heeft.
Op zijn 42e verjaardag, 29 oktober 1939, schrijft hij in zijn dagboek:
‘Er ligt een sluier van verdriet en weemoed over alles. Ik walg van alle mensen en dingen. Niets meer zien, niets meer horen en niets meer weten, dat is de enige en diepste wens die ik op dit moment koester.’
Goebbels weet weer bij Hitler in het gevlij te komen en staat tot het bittere einde aan diens zijde. Op 1 mei 1945 pleegt hij samen met Magda zelfmoord in de Führerbunker, nadat zij hun zes kinderen vergiftigd heeft.