Op zijn verjaardagsfeest op 19 en 20 april 1943 werd Hitler in het zonnetje gezet door de hele nazitop en kreeg hij cadeaus uit alle hoeken van het land.
Maar het enige waar hij over wilde praten, was zijn hond Blondi. Hij toonde de aanwezigen trots welke trucjes hij haar allemaal had geleerd en zei:
‘Zing, Blondi!’ De hond zette het op een janken, en Hitler deed enthousiast mee. Op het slagveld stond hij er niet best voor, maar de Führer was zo blij als een kind.
De liefde van de nazileider voor honden begon al in de Eerste Wereldoorlog.
Hitler was soldaat aan het Westfront toen een kleine Jack Russell plotseling in zijn loopgraaf sprong. Hij noemde de terriër Fuchsl (vosje) en speelde elke dag met hem.
Ze waren zulke goede vrienden dat Hitler zei: ‘Als ik hem in de ogen keek, was het alsof ik een mens aankeek.’
In augustus 1917, toen de eenheid van Hitler op weg was naar de Elzas, werd de hond op een treinstation gestolen.
Volgens de latere dictator zelf was de conducteur van een trein de boosdoener omdat hij het dier had willen kopen en boos was geworden toen Hitler het weigerde af te staan.
Als hij het verhaal 20 jaar later vertelde, werd hij nog steeds emotioneel.
Van pup tot Führerhond
Toen Hitler was teruggekeerd van het front en leider van de nazipartij was geworden, was hij vooral dol op Duitse herders.
In de jaren 1930 bezat hij er een aantal, maar toen de Tweede Wereldoorlog in 1939 uitbrak zat de Führer zonder huisdier, waarschijnlijk omdat hij niet over het verlies van zijn laatste hond Mucks was gekomen.
Pas in 1941 durfde Hitlers persoonlijke secretaris, Martin Bormann, het aan om zijn baas een nieuwe herder cadeau te doen. Die heette Blondi.
Blondi en Hitler konden het meteen goed met elkaar vinden, en ze week nooit van zijn zijde, waar hij ook was.
De Führer mocht graag lange wandelingen maken met zijn trouwe viervoeter en leerde haar trucjes, al had ze een privétrainer. Hitler was altijd apetrots als hij anderen liet zien wat ze nu weer kon.
Traudl Junge, zijn secretaresse, vertelde later hoe graag de Führer in 1942 en 1943 tijd doorbracht met Blondi en hoe tevreden hij was als ze een paar centimeter hoger sprong dan de vorige dag.
De nazileider vertrouwde zijn secretaresse in die tijd toe dat bezig zijn met Blondi de beste vorm van ontspanning was die hij kende.
De Führer liet vaak apart vegetarisch voor zich koken.
Führer mocht vleeseters graag pesten
Hitler was ervan overtuigd dat alle mensen ooit vegetarisch zouden eten. En wie in zijn bijzijn vlees at, kreeg daar spijt van.
Hitler was zo dol op dieren dat hij ze niet wilde eten.
Vleesgerechten ontbraken nooit als hij een diner gaf, maar vleeseters betaalden er een prijs voor: ze moesten gruwelijke verhalen over slachthuizen aanhoren, opdat ze wisten waar hun eten vandaan kwam.
De Führer vertelde vaak dat hij slachterijen had bezocht waar botten tot stof werden vermalen en waar mooie meisjes tot hun knieën in het bloed stonden.
Hitler genoot als iemand na zo’n anekdote de rest van zijn maaltijd liet staan.
Een aantal keer kreeg hij zijn perschef zo ver dat deze beweerde geen honger meer te hebben.
De man wilde niet toegeven dat de eetlust hem was vergaan.
Herder is het perfecte ras
Volgens Hitler was de Duitse herder een fantastisch ras.
Het was een Germaanse oerhond die een aantal overeenkomsten vertoonde met de wolf, waar de Führer ook een grote voorliefde voor had.
Hitler was in de Duitse propaganda vaak samen met Blondi te zien, omdat er zo een vriendelijke kant van hem getoond kon worden.
Er werden talloze foto’s gepubliceerd van Hitler die Blondi aait en met haar speelt – om de kinderloze dic-tator toch vaderlijk neer te zetten.
Blondi nam zonder twijfel echt een bijzondere plaats in in Hitlers leven. Ze mocht in zijn bed slapen, hoewel ze een mand had in zijn slaapkamer, en werd vaak verwend met snoep of koek.
Zelfs eind 1944 bleef de Führer voor Blondi zorgen.
Hij zat voornamelijk in zijn bunker uit angst voor luchtaanvallen, maar wist de tijd en de moed te vinden om naar buiten te komen om zijn geliefde hond uit te laten.
De oorlog was bijna verloren en Hitler wantrouwde alle mensen om hem heen.
Af en toe keek hij Blondi diep in de ogen en zei hij: ‘Soms heb ik het idee dat jij de enige bent op wie ik nog kan vertrouwen.’
Eva Braun is jaloers
Eva Braun, Hitlers minnares, deelde de liefde van de dictator voor de hond niet.
Ze voelde zich genegeerd als de Führer met zijn hond bezig was en was jaloers op alle tijd die hij met haar doorbracht.
Braun liet Blondi niet in de buurt van haar eigen Schotse terriërs Negus en Stasi komen.
Die werden naar een andere kamer gestuurd als Hitler Blondi én Eva aan zijn zijde wilde hebben.
Tijdens een diner liet Braun zich ontglippen: ‘Blondi is geen hond, maar een kalf.’
Er gingen geruchten dat ze Hitlers lievelingshond zelfs weleens stiekem een schop gaf onder tafel.
Blondi eindigt als proefdier
Het enige wat Hitler niet kreeg van zijn huisdier, waren pups.
In november 1944 nam hij daarom contact op met Gerdy Troost.
Die had Blondi gefokt, en hij kreeg een reu van haar, die zijn plicht deed.
Hitler was er niet gerust op: ‘Ze is dikker geworden, maar ik denk dat ze is aangekomen omdat ze veel te eten krijgt en niet genoeg beweegt,’ zei hij tegen Traudl Junge.
Blondi wierp begin 1945 echter een nest pups, en dat bracht weer een beetje vreugde in het leven van de Führer, die de oorlog nu echt verloren had. Hij hield een van de hondjes en noemde die Wulf.
Toen het Rode Leger in april 1945 voor de poorten van Berlijn stond, zaten Blondi en Wulf met hun baasje in de Führer-bunker.
‘Soms denk ik dat jij de enige bent op wie ik kan vertrouwen.’ Hitler tegen zijn hond Blondi, 1944
Er was zelfs een speciale ruimte voor de dieren gereserveerd, die de hondenbunker genoemd werd.
Hitler maakte zich veel zorgen over zijn honden toen hij besefte dat het einde nabij was.
Hij wist zeker dat de Russen ze zouden martelen. Omdat hij ook twijfelde aan de werking van cyanidepillen, besloot hij er eentje te testen op Blondi.
De pil werkte, en Blondi stierf op 29 april 1945 aan de zijde van haar baasje.
De volgende dag, toen de Russen op maar 500 meter van de bunker stonden, slikten Adolf Hitler en Eva Braun zelf een cyanidepil.
Als een van de laatste daden in de Führerbunker schoot de hondentrainer van Hitler de nog levende dieren dood, waaronder de pups van Blondi.
Later vond de Russische inlichtingendienst resten van hondenbeenderen op de plek waar ook de lichamen van Hitler en Braun lagen.
Het heeft er dus alle schijn van dat de honden samen met hun trotse eigenaar zijn verbrand.