Leugen over de Holocaust leeft

Sinds het boek van Rassinier zijn de complottheorieën alleen maar toegenomen. Overal op internet kunnen we mythen lezen die de massamoord van de nazi’s ontkennen.

Complottheorieën spreken mensen blijkbaar aan, maar ze zijn wel in tegenspraak met wetenschappelijke en historische feiten.

De Holocaust wordt bevestigd door getuigenissen van duizenden overlevenden en SS-bewakers, en in de honderduizenden officiële documenten die de nazi’s niet voor het einde van de oorlog hebben kunnen vernietigen.

Gebaseerd op verouderde data

Een van de beweringen die het meest opduiken is dat de kelder van het Birkenau-crematorium niet als gaskamer gebruikt kon worden omdat de deuren naar binnen toe openden, dus niet open konden als de ruimte vol doden lag.

De gaskamers waren gewone lijkenkamers, heette het.

De argumentatie is echter gebaseerd op de vroegste bouwkundige tekeningen van Krematorium II in Auschwitz-Birkenau, waar inderdaad een deur was die naar binnen openging.

Uit latere bouwtekeningen blijkt echter dat de deur naar buiten toe openging toen er in 1943 werd besloten een gaskamer in het crematorium te maken.

De ontkenners van de Holocaust willen niets van deze bouwtekeningen weten en ze sluiten hun ogen voor het feit dat er later gasdichte deuren voor het crematorium werden besteld.

In eerste instantie hechtten alleen de meest extremistische – of goedgelovige – mensen er geloof aan, maar omstreeks 1975 veranderden de ontkenners hun tactiek.

Ze gebruikten een academische stijl en maakten gebruik van voetnoten en verwijzingen naar vooraanstaande onderzoekers en instituten.

Er waren er bij die een academische titel voerden, van wie sommigen overigens ten onrechte.

De bewijsvoering bestond nu uit ingewikkelde technische en scheikundige uiteenzettingen en verbanden die op valse documenten waren gebaseerd.

Allemaal om de lezer ervan te overtuigen dat de jodenvervolging nooit heeft plaatsgevonden. Ontkenners hebben met behulp van internet hun theorieën op veel websites kunnen verspreiden.

Maar wel zoals ontkenners dat nu eenmaal doen: met details die uit hun verband zijn gerukt omdat ze niet in hun verhaal passen.

FEITEN:

Veel gevangenen stierven aan tyfus of een andere besmettelijke ziekte, maar dat aantal wordt niet gerechtvaardigd door de hoeveelheid crematoriumovens die de nazi’s in bijvoorbeeld Auschwitz lieten bouwen.

De kamers die de ontkenners lijkenkelders noemen, konden worden verwarmd, wat vreemd is als er lijken werden bewaard.

Door de verwarmingsinstallaties was er een constante temperatuur van 26-27°C in de gaskamers; dan werkt het gas optimaal.

FEITEN:

Dit hoor je vaak bij ontkenners die de verbranding door de nazi’s consequent vergelijken met een gewone crematie.

Maar in het laatste geval krijgen de nabestaanden een fijne, homogene as mee en wordt de oven voor de volgende crematie afgekoeld zodat duidelijk is van wie de as is.

De nazi’s gebruikten echter methoden die te vergelijken zijn met industriële massaverbranding. Als er steeds meer lichamen in de oven worden gestopt, stijgt de gemiddelde temperatuur.

Daarbij duurt de verbranding van een lichaam dan iets minder dan de helft van de tijd. De nazi’s waren daarvan op de hoogte, hoe vreselijk dat ook klinkt.

Daarom kregen de leden van het Sonderkommando orders om met ijzeren staven op de lichamen van de brandende lijken te slaan. De overlevenden beschreven het als ‘roeren in lijken’.

De crematietijd in de oven daalde hierdoor beduidend.

FEITEN:

Het is afschuwelijk, maar Zyklon B leek beter bij mensen te werken dan bij de luizen die het middel oorspronkelijk moest uitroeien. Mensen overlijden na 5 tot 10 minuten na inademing van een concentratie van slechts 300 ppm (parts per million).

Luizen zijn echter koudbloedig, hebben een tragere stofwisseling en gaan pas dood uren nadat ze zijn blootgesteld aan 16.000 ppm.

Een ander ‘voordeel’ van het gebruik van het gas Zyklon B was dat het al werd gebruikt in de kampen en daarom relatief makkelijk verkrijgbaar was zonder argwaan te wekken.

FEITEN:

In de praktijk is het waar dat grote hoeveelheden Zyklon B in de lucht door de hitte van de ovens in de crematoria hevige explosies konden veroorzaken.

Maar wetenschappelijke onderzoek heeft aangetoond dat de zeer geconcentreerde hoeveelheid gas die nodig was om mensen in de gaskamers te doden, 200 keer lager was dan wat nodig is om een explosie teweeg te brengen.

Dus al hadden de nazi’s een flinke hoeveelheid gas gebruikt, dan was het nog te weinig geweest voor een explosie.

FEITEN:

De theorie achter de mythe klopt, maar de uitspraak is om diverse redenen niet waar. De concentraties en de hoeveelheid gas die zijn gebruikt, waren veel te klein en de blootstelling eraan was te kort.

De gaskamer was nooit meer dan 20-30 minuten gevuld met gas – niet lang genoeg om sporen achter te laten, volgens deskundigen.

Historici weten bovendien van leden van de Sonderkommando’s – de joden die in de crematoria werkten – dat muren en vloer na gebruik grondig werden schoongemaakt.

Dat was nodig, want de gaskamers zaten continu onder de uitwerpselen, het bloed en de urine van de slachtoffers. Toen de nazi’s Auschwitz in 1944 verlieten, bliezen ze de gaskamers op.

De ruïnes stonden daardoor jaren deels onder water, en de gassporen zijn er veel beter uitgewist dan in de ontluiskamers, die de ontkenners vaak als vergelijkingsmateriaal aandragen.

Toch hebben wetenschappelijke studies herhaaldelijk aangetoond dat er Zyklon B in de muurresten van de gaskamers aanwezig is.

FEITEN:

Onderzoekers schatten dat er 5,5 tot 6 miljoen joden tijdens de Holocaust zijn gedood.

De mythe dat er ‘slechts’ 200.000 omkwamen, komt uit het boek General Psychologus dat onder het pseudoniem Alexander Scronn is geschreven.

Het boek is in 1965 in Brazilië uitgegeven, waar na de oorlog veel Duitsers hun heil zochten. Scronn baseert zijn uitspraken naar eigen zeggen op informatie van het Rode Kruis.

Scronns verhaal wordt ten stelligste ontkend door het Rode Kruis, maar dat weerhoudt de ontkenners er niet van om Alexander Schronn als getuige aan te blijven halen.

FEITEN:

De Britse historicus David Irving beweert dat Hitler niet bij de Holocaust betrokken was. Maar jodenhaat was juist de basis van Hitlers bewind:

‘Als ik aan de macht kom, is het uitroeien van joden mijn eerste en belangrijkste taak’, deelde Hitler al in 1919 mee aan journalist Josef Hell.

Gedurende de hele oorlog werden de executies en daarna het vergassen nauwlettend gevolgd door Hitler en Himmler.

De Führer gaf zijn bevelen altijd mondeling door, steeds aan maar een paar mensen, en daarom bestaan er geen door Hitler ondertekende orders op schrift.

Maar onder anderen Rudolf Höss, een commandant in Auschwitz, heeft in een getuigenis verklaard dat Himmler hem, kort voor de jodenvervolging begon, in Berlijn het volgende vertelde:

‘De Führer heeft orders gegeven voor de definitieve oplossing van het Jodenprobleem. Wij, de SS, moeten deze uitvoeren. De bestaande vernietigingscentra in het oosten voldoen niet aan de grootschalige plannen. Ik heb daarom Auschwitz voor dit doel aangewezen.’