De Engelse koning Richard Leeuwenhart (1157-1199) is vooral bekend om zijn vele triomfen tijdens de Derde Kruistocht naar het Heilige Land.
Maar hij kreeg zijn beroemde bijnaam al lang voor hij ten strijde trok voor het christendom. In 1173 kwam Richard met zijn twee oudere broers in verzet tegen hun vader, Hendrik II van Engeland.
Ze vluchtten naar Frankrijk en zochten steun bij de Franse koning, de schoonvader van de oudste broer Hendrik de Jongere. De koning schaarde zich achter de rebelse broers en sloeg de 15-jarige Richard tot ridder.
Gesteund door de koning en een aantal graven vielen de broers in 1173 de gebieden van hun vader in Frankrijk binnen, terwijl Schotse bondgenoten Noord-Engeland aanvielen.
Hendrik II vergeeft Richard
Na een strijd van 18 maanden werden de broers verslagen door Hendrik II, maar na onderhandelingen nam deze zijn zonen weer in genade aan.
Richard werd in 1175 naar Frankrijk gestuurd om de graven die aan de mislukte opstand hadden meegewerkt, te straffen.
Tijdens deze gevechten toonde de inmiddels 16-jarige prins zo veel strijdlust en kracht, dat zijn gevolg hem Cœur de Lion ging noemen, Leeuwenhart.
De naam komt voor het eerst op schrift voor in L’Estoire de la Guerre Sainte, waarin de Normandische dichter Ambroise de prestaties van Richard Leeuwenhart tijdens de Derde Kruistocht beschrijft.