50 minuten in de zone des doods van de Berlijnse Muur
Een jaar na de bouw van de Berlijnse Muur is de spanning in Berlijn te snijden. Wekelijks eindigen pogingen de grens over te steken in een bloedbad. Op 17 augustus 1962 doen twee collega’s voor het oog van de wereld een poging de Muur over te steken.

Metselaar Peter Fechter was 18 toen hij over de Berlijnse Muur probeerde te vluchten om in het Westen in vrijheid te kunnen leven.
Het hart klopt Peter Fechter in de keel. Het is nog maar twee uur geleden dat hij en zijn collega Helmut Kulbeik besloten: na het ontbijt komen we niet meer terug. Het is nu bijna 14.00 uur. Eerder hadden ze al een leeg gebouw langs de Berlijnse Muur zien staan, in de buurt van het timmerbedrijf waar ze allebei werkten. Eén raam is niet dicht gemetseld. Gelukkig maar ...
Op hun sokken, om maar zo weinig mogelijk geluid te maken, staan Peter en Helmut klaar achter het raam. Als ze de andere kant willen bereiken, moet hun timing perfect zijn.
De ‘Todesstreifen’ (zone des doods) ligt als een leeg en verlaten landschap voor hen. Twee betonnen muren, prikkeldraad en wachters met geladen machinegeweren. Het risico is groot, maar het vooruitzicht om aan de andere kant van de Berlijnse Muur in vrijheid te leven is te verleidelijk.