50 minuten in de zone des doods van de Berlijnse Muur
Een jaar na de bouw van de Berlijnse Muur is de spanning in Berlijn te snijden. Wekelijks eindigen pogingen de grens over te steken in een bloedbad. Op 17 augustus 1962 doen twee collega’s voor het oog van de wereld een poging de Muur over te steken.
Metselaar Peter Fechter was 18 toen hij over de Berlijnse Muur probeerde te vluchten om in het Westen in vrijheid te kunnen leven.
Het hart klopt Peter Fechter in de keel. Het is nog maar twee uur geleden dat hij en zijn collega Helmut Kulbeik besloten: na het ontbijt komen we niet meer terug. Het is nu bijna 14.00 uur. Eerder hadden ze al een leeg gebouw langs de Berlijnse Muur zien staan, in de buurt van het timmerbedrijf waar ze allebei werkten. Eén raam is niet dicht gemetseld. Gelukkig maar ...
Op hun sokken, om maar zo weinig mogelijk geluid te maken, staan Peter en Helmut klaar achter het raam. Als ze de andere kant willen bereiken, moet hun timing perfect zijn.
De ‘Todesstreifen’ (zone des doods) ligt als een leeg en verlaten landschap voor hen. Twee betonnen muren, prikkeldraad en wachters met geladen machinegeweren. Het risico is groot, maar het vooruitzicht om aan de andere kant van de Berlijnse Muur in vrijheid te leven is te verleidelijk.
Een sprong naar de vrijheid
Maar dan horen ze stemmen in het gebouw. Ze kijken elkaar aan, knikken en springen het raam uit. Ze werken zich door het prikkeldraad boven op de eerste muur. En met hun voeten in de zone des doods is er maar één ding dat Peter en Helmut kunnen doen: rennen!
Dan horen ze de eerste schoten. Terwijl Helmut de muur aan de andere kant bereikt en zich een weg door het prikkeldraad baant, ziet hij Peter. Hij staat doodstil, verstijfd van angst, midden in de zone des doods. ‘Kom nou, schiet op!’, schreeuwt Helmut.
Peter begint weer te rennen. De Oost-Duitse grenswachters lossen nog een paar schoten. Precies op het moment dat Peter de muur bereikt en begint te klimmen, voelt hij een scherpe pijn boven zijn heup. Hij valt naar beneden en leunt tegen de muur. Er komt bloed uit een wond onder in zijn buik. Peter kijkt naar de muur waar hij al overheen is gekomen.
Dan richten de wachters opnieuw en schieten. Peter valt naar beneden en landt midden in het prikkeldraad.
Peter Fechter lag volop in het zicht dood te gaan toen hij in de zone des doods bij de Berlijnse Muur werd neergeschoten.
50 minuten in het prikkeldraad van de Berlijnse Muur
50 minuten. Zo lang lag Peter onder het prikkeldraad van de zone des doods langs de Berlijnse Muur – terwijl hij kermde van de pijn en schreeuwde om hulp. 50 minuten, zo lang duurde het voordat hij uiteindelijk doodbloedde.
En niemand kwam hem helpen. Niemand aan de oost- of westkant durfde in de buurt te komen, omdat iedereen bang was dat de ander zou schieten. Pas toen Peter niet meer kon schreeuwen, werd hij achter een rookgordijn opgehaald door Oost-Duitse grenswachters.
Peter Fechter was de 27e persoon die stierf toen hij de Berlijnse Muur van Oost- naar West-Berlijn wilde oversteken. Deze tragische gebeurtenis voltrok zich voor de ogen van zowel Oost als West.
In totaal kwamen er 136 mensen om die via de Berlijnse Muur probeerden te vluchten.
Na 50 minuten maakt Peter Fechter geen geluid meer. Pas dan wordt hij opgehaald door Oost-Duitse grenswachters.