In 1519 viel de Spaanse bevelhebber Hernán Cortés het Azteekse Rijk in Mexico binnen. Twee jaar later was zijn buskruit op.
Een paar maanden lang hadden zijn conquistadores zonder succes de Azteekse hoofdstad Tenochtitlan belegerd, maar omdat die aan een groot meer lag, was het lastig voor de Spanjaarden en hun 20.000 lokale bondgenoten om de vijand te verslaan.
Volgens ooggetuige Bernal Díaz del Castillo opperde een van Cortés’ mannen om middeleeuwse katapulten te gebruiken om de Azteekse huizen en muren te verwoesten.
‘Cortés vond het een overtuigend verhaal en gaf opdracht hout, ijzer en andere benodigdheden te halen om dit wonderbaarlijke toestel te bouwen,’ legt del Castillo uit.
Maar toen er twee katapulten klaar waren, bleek de man geen bekwame ingenieur te zijn, maar een onbenul die er geen kaas van gegeten had.
In plaats van een historische overwinning wachtte Cortés een totale vernedering. In zijn boek over de verovering van de Nieuwe Wereld schrijft Del Castillo:
‘Al snel waren twee katapulten voltooid en klaar om stenen zo groot als emmers weg te slingeren. Maar de toestellen bleken ondeugdelijk. De stenen vielen aan de voet van de katapulten neer. Cortés was zeer geërgerd en liet ze allebei vernietigen.’
Spaanse boten waren beter
Cortés stopte de blunder in de doofpot en zette het beleg van Tenochtitlan voort. De hoofdstad werd geblokkeerd door Spaanse boten, en de ruim 80.000 Azteekse soldaten die Tenochtitlan en keizer Cuauhtémoc verdedigden, leden honger en werden ziek.
Gelukkig voor Cortés waren zijn boten beter dan zijn katapulten. Toen Cuauhtémoc na 78 dagen probeerde te ontsnappen in een kano, namen de Spanjaarden de keizer gevangen. Hierna viel het Azteekse Rijk, en de Spanjaarden martelden de keizer om hem te laten vertellen waar hij zijn goud had verstopt.