Dankzij zijn strategische inzicht schopte artillerieluitenant Napoleon Bonaparte het eind 18e eeuw tot generaal in het Franse leger.
Zijn talent op het slagveld bezorgde hem een groot aantal overwinningen in de jaren 1790, en daarom werd hij door de Franse bevolking op handen gedragen.
Van schrikbewind tot keizerrijk
Sinds 1795 werd Frankrijk bestuurd door het Directoire, dat het schrikbewind dat na de revolutie was ontstaan verving, maar beperkingen had gesteld aan de rechten van burgers.
In Parijse kringen heerste er daarom veel onvrede over het nieuwe regime, en in 1799 steunde een handvol officieren de jonge generaal bij een staatsgreep.
Het Directoire werd ontbonden en in plaats daarvan kwam het zogeheten Consulaat.
Napoleon mocht zich eerste consul noemen en trok daarmee aan de touwtjes. Al in de eerste paar maanden schafte hij de functie van tweede en derde consul af, waardoor hij alleenheerser werd.
Weldra kroonde hij zichzelf tot keizer en was Frankrijk wederom een erfelijke monarchie.
Familie bleef weg
Naar de wens van Napoleon werden zijn naaste familieleden afgebeeld op het officiële kroningsschilderij uit 1807.
Maar dat was niet helemaal waarheidsgetrouw: een aantal van hen schitterde door afwezigheid. Zo was Napoleons broer Joseph niet uitgenodigd vanwege een ruzie.