De bloedige vrijheidsoorlog tegen Groot-Brittannië in de jaren 1770 en 1780 lag nog vers in het geheugen toen de Britten in 1816 weer een bedreiging vormden voor de Amerikanen. Van 1812 tot 1814 hadden ze een kleinschalige oorlog uitgevochten met hun aartsvijand.
De Britten leken echter nog niet verslagen. Daarom moest er een fort komen aan de grens met de Britse kolonie Canada, en wel op een schiereiland dat uitkwam in het Champlainmeer, dat de Britten hadden gebruikt tijdens hun eerdere aanvallen op de Amerikanen.
Vanaf een fort op het schiereiland zouden de Amerikanen alle schepen die voorbij kwamen kunnen beschieten. In allerijl begonnen de VS met de bouw van een artilleriefort met 10 meter hoge muren en 125 kanonnen. Ze waren al twee jaar bezig toen een grenscommissie van Britse en Amerikaanse ambtenaren aan de bel trok. Iemand had een rekenfout gemaakt.
Dan verplaatsen we de grens gewoon
Het nieuwe fort bleek 1,5 mijl ten noorden van de grens met Canada te liggen – dus op Brits grondgebied. Een grapjas had het al snel Fort Blunder genoemd.
Fort Blunder moest voorkomen dat de Britten troepen van Quebec naar de VS brachten om New York aan te vallen.
In de 20 jaar daarna raakte het fort in verval. De bevolking gebruikte het als steengroeve tot de Britten en Amerikanen afspraken maakten over de grens.
Het akkoord hield in dat de grens in het Champlainmeer iets naar het noorden werd opgeschoven, zodat het fort toch op Amerikaans grondgebied kwam te staan. Het werk werd dan ook hervat.
Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog van de jaren 1860 versterkten de Noordelijke staten Fort Montgomery, zoals Fort Blunder eigenlijk heette. Opnieuw vreesden de Amerikanen voor een Britse invasie, maar die kwam er nooit.
Toen de betrekkingen met de Britten warmer werden, verlieten de Amerikanen het fort – nu een symbool van een historische rekenfout.