Waarom werden er in WOI driedekkers ingezet?

Driedekker was wendbaar

Vliegtuigen met drie vleugels, zogeheten driedekkers, werden in de Eerste Wereldoorlog door beide strijdende partijen gebruikt. Pas in het interbellum moest de driedekker het definitief afleggen tegen de dubbeldekker met twee vleugels.

In de prille jaren van de luchtvaart waren driedekkers wendbaarder in de lucht – een belangrijke eigenschap omdat luchtduels in de loop van de oorlog aan de orde van de dag waren. Ze waren echter wel kwetsbaarder.

Piloot stort neer met driedekker

Een van de beste piloten van Duitsland, Heinrich Gontermann, probeerde tijdens een oefening een loop te maken met zijn Fokker DR 1-driedekker, maar de bovenste vleugel brak en Gontermann viel te pletter. Na de oorlog bleek uit onderzoek dat de gewichtsverdeling van de Fokker niet goed was: de bovenste vleugel droeg wel 2,5 keer zo veel gewicht als de andere twee. Hierdoor begaf deze vleugel het regelmatig.

Voor- en nadelen van driedekker en dubbeldekker

Driedekker:

• kon snel klimmen
• was wendbaar
• was langzaam
• was kwetsbaar

Dubbeldekker:

• was snel
• had beter zicht
• klom niet snel naar grote hoogte
• had moeite met scherpe bochten