Al in 1949 werd er gedacht aan computervirussen. De onderzoeker en wiskundige John von Neumann was een van de makers van de eerste computers, en beschreef in zijn theorieën hoe een computerprogramma zo gemaakt kan worden dat het zichzelf verspreidt – net als een biologisch virus.
In de jaren daarna probeerden slimmeriken de zelfvermenigvuldigende programma’s te maken waar Neumann het over had. Een van de eerste succesvolle tests vond plaats in 1971 met het virus Creeper, dat als experiment werd losgelaten in een gesloten netwerk.
Dik tien jaar later – in 1982 – vond de eerste echte virusaanval plaats, toen Elk Cloner de populaire Apple II-computers begon te infecteren.
Het virus Elk Cloner was bedoeld als prank en toonde onder meer een gedicht van de maker.
Tiener was brein achter de eerste virusaanval
Het brein achter de aanval was de pas 15-jarige middelbare scholier Rich Skrenta, die in de kerstvakantie het virus Elk Cloner had gemaakt als ‘een stomme, onschuldige grap’.
Het virus werd verspreid via floppy disks met spelletjes die rondgingen in Skrenta’s vriendenkring. Eerst was het virus inactief, maar als een geïnfecteerde disk 50 keer werd gebruikt, nam Elk Cloner het scherm over. Dan kreeg je een kort, triomfantelijk gedicht te zien, maar verder was het virus onschadelijk en relatief makkelijk te verwijderen.
Als een computer met een besmette disk opnieuw werd opgestart, kopieerde Elk Cloner zichzelf naar de harde schijf, waar hij de volgende floppy disk in de computer infecteerde – zo verspreidde het zich.
Tegenwoordig zijn virusaanvallen en antivirusprogramma’s dagelijkse kost voor elke computergebruiker.