De joodse sekte van de Sicariërs was, waarschijnlijk, een van de eerste terroristische organisaties. In elk geval pasten de Sicariërs als een van de eersten methoden toe die we nu terreur zouden noemen: het gebruik van geweld door individuen of groepen om politieke veranderingen voor elkaar te krijgen of om aandacht te krijgen voor een politieke of religieuze boodschap.
De Sicariërs gebruikten in de 1e eeuw n.Chr. terroristische aanvallen omdat de Romeinen van Judea – ongeveer wat nu Israël en Palestina is – een Romeinse provincie hadden gemaakt.
De joodse bevolking kwam hiertegen regelmatig in opstand, en de meest opstandige inwoners waren de Sicariërs. Die groep stond erom bekend extremistischer en gewelddadiger te zijn dan andere joodse groepen.
VIDEO: De Sicariërs slaan toe in het stadscentrum
Tegenstanders werden doodgestoken
Volgens de joods-Romeinse historicus Josephus werd iedereen die zich overgaf aan de Romeinen door de Sicariërs gezien als een legitiem liquidatiedoelwit. Zo vielen ze meerdere tempelpriesters en leden van de joodse elite, die samenwerkte met de Romeinen, aan.
De Sicariërs verstopten vaak dolken onder hun gewaad en liepen mee in menigtes tijdens grote feesten, waarna ze hun doelwit en plein public vermoordden – om iedereen die zich niet verzette tegen de Romeinen te waarschuwen. Daarna gingen ze weer spoorloos op in de mensenmenigte.
Soms werden ook nietsvermoedende burgers slachtoffer van de Sicariërs. Ze vernietigden bijvoorbeeld de voedselvoorraad in Jeruzalem om de inwoners uit te hongeren en ze te dwingen om te vechten. Volgens Josephus vielen de fanatieke Sicariërs ook dorpen aan, waar ze 700 vrouwen en kinderen afslachtten.
Na ruim tien jaar bittere strijd werden de laatste Sicariërs in 73 n.Chr. door de Romeinen verslagen.
