Op vrijdagavond 7 november 1974 wankelde een slanke, blonde vrouw de Londense pub The Plumbers Arms binnen. Ze had een nachtjapon aan en bloedde uit een diepe wond in haar hoofd. De stamgasten herkenden haar als Lady Lucan.
‘Help me! Ik ben bijna vermoord,’ schreeuwde ze. De mannen in de kroeg waren verbijsterd.
‘Hij heeft mijn kindermeisje vermoord!’ zei ze nog. Toen viel ze flauw. Eindelijk kwamen de mannen in beweging. Ze legden haar op een bank en belden de politie.
The Plumbers Arms lag aan Lower Belgrave Street in de sjieke wijk Belgravia in Londen. En de stamgasten wisten dat zij en Lord Lucan 100 meter verderop woonden in een duur herenhuis.
Lady Lucan werd achtervolgd door pech. Na de moordpoging raakte ze verslaafd aan antidepressiva en verloor ze het contact met haar kinderen.
Nadat de politie was aangekomen in Belgravia, doorzochten de agenten de woning. Daar vonden ze de drie doodsbange kinderen van het echtpaar, verstopt in hun slaapkamer.
In de kelder ontdekten de agenten een bebloede zak met daarin het lichaam van een jonge vrouw – het kindermeisje. Op de vloer lag een loden pijp met bloed erop.
Intussen was Lady Lucan weer bijgekomen. Ze vertelde dat de persoon die haar had willen vermoorden haar ex-man was, Lord Lucan. Maar die was spoorloos verdwenen.
Een klassieke aristocraat
Lord Lucan, officieel Richard John Bingham, werd in 1934 geboren als zoon van de 6e graaf van Lucan. John groeide op in alle luxe, maar na de Tweede Wereldoorlog verloor hij het contact met zijn familie.
Toen de Duitsers Londen aanvielen, werd de zesjarige jongen geëvacueerd naar de VS. Toen hij in 1945 weer terugkwam, ging hij naar de kostschool Eton.
In de jaren 1950 was John een aristocraat met een gouden toekomst – 1,90 meter lang, slank en heel knap. Hij kreeg een baan bij de gerenommeerde investeringsbank William Brandt’s Sons and Co., maar hij stak zijn energie veel liever in zijn raceboot White Migrant.
‘Hij leek een echte gentleman, bijna een karikatuur, met zijn wijde katoenen broek, tweedpet en een jeugdig gezicht met snor.’ De latere Lady Lucan over haar eerste ontmoeting met John Bingham
John was ook lid van de Clermont Set – een groep rijke aristocraten en zakenlieden die rondhingen in de Clermont Club, een particuliere speelhal aan Berkeley Square.
Op een avond in 1960 won John 26.000 pond (bijna 70.000 euro) aan de speeltafel. Vanaf dat moment wist hij dat gokken zijn levensdoel was. Hij nam meteen ontslag bij de bank.
In plaats van Lord Lucan koos Broccoli het Australische model George Lazenby voor de rol van James Bond in de film On Her Majesty’s Secret Service (1969).
Lord Lucan was de ideale Bond-acteur
De naam is Lucan, Lord Lucan. In de jaren 1960 was Sean Connery synoniem met James Bond, maar toen de Schotse acteur zich terugtrok, werd er over gedacht om Lord Lucan de rol van geheim agent te laten spelen.
De schrijver van de James Bond-boeken, Ian Fleming, was een fanatieke gokker. Hij ging daarom vaak naar de Clermont Club, waar Lord Lucan ook veel tijd doorbracht.
Lord Lucan was het archetype van een elegante, charmante Britse gentleman – goed gekleed en met een voorkeur voor gokken, exclusieve clubs en snelle auto’s: een echte James Bond, zonder ‘license to kill’.
In 1966 deed Lord Lucan auditie voor de film Woman Times Seven – een erotische komedie met Shirley MacLaine in de hoofdrol. Hij werd echter afgewezen en besefte dat acteren er voor hem niet inzat.
Een paar jaar later sloeg Lord Lucan daarom een aanbod af van de legendarische Bond-producent Albert R. Broccoli om auditie te doen voor de rol van James Bond. Broccoli zocht een opvolger voor Sean Connery, die vóór de opnames van de zesde film stopte met de serie.
Het is mogelijk dat Ian Fleming – die Sean Connery maar niets vond – vóór zijn dood in 1964 Broccoli adviseerde om Lord Lucan de rol te laten spelen.
Lord Lucan ontmoet Lady Lucan
John ontmoette het 26-jarige fotomodel Veronica Mary Duncan in 1963, toen hij op bezoek was bij de beroemde jockey Bill Shand Kydd, Veronica’s zwager.
Dit was Veronica’s eerste indruk:
‘Hij leek een echte gentleman, bijna een karikatuur, met zijn wijde katoenen broek, tweedpet en een jeugdig gezicht met snor.’
Ze spraken regelmatig af en op een middag vroeg John of hij haar naar huis mocht brengen.
‘We gingen naar zijn appartement. Hij pakte de telefoon en zei: ‘‘Zeg tegen de jongens (in Clermont, red.) dat ik vanavond niet kom.’’ Toen tilde hij me op en droeg me naar de slaapkamer.’
Nog geen jaar later waren ze getrouwd en verhuisden ze naar een statige woning aan Lower Belgrave Street. Maar kort daarvoor maakte John de eerste ramp van zijn leven mee.
Tijdens de jaarlijkse International Offshore Powerboat Race – waar de Europese elite probeerde zo snel mogelijk rond het eiland Isle of Wight te varen – lag hij in 1963 op kop. Maar de White Migrant begon opeens te lekken en zonk naar de bodem – net als het vermogen dat de jonge aristocraat in de boot had geïnvesteerd.
VIDEO: Bekijk een verslag van de race waarin Lord Lucans boot zonk
Gokverslaving gaat boven gezin
Na het bootongeluk was John Bingham financieel geruïneerd, maar amper twee maanden na het huwelijk overleed zijn vader en erfde John het familievermogen en zijn adellijke titel. Hij mocht zich nu de 7e graaf van Lucan noemen.
Het geluk leek de Lucans toe te lachen, maar dat was maar schijn. Lord Lucan ontwikkelde een gokverslaving en Veronica voelde zich eenzaam. Hun hele leven draaide om de Clermont Club.
En hun relatie werd bepaald door Johns geluk aan de speeltafels.
De Lucans leken het perfecte echtpaar, maar zaten financieel aan de grond en dat had gevolgen voor hun relatie.
Ze vertelde later dat hun gesprekken een vast patroon volgden. Zodra hij binnenkwam, vroeg ze:
‘Hoe ging het?’
Vaak reageerde John met: ‘Ik heb verloren.’
‘Maar als hij zei dat het goed ging, was ik blij,’ herinnert Veronica zich. ‘Als we een goede dag hadden, gaf ik het geld graag uit.’
Op goede dagen kocht ze kleding en spullen voor hun huis, en overlaadde hij haar met sieraden. Maar meestal ging het mis. Zijn erfenis was niet genoeg, John kreeg steeds grotere schulden.
Relatie loopt op de klippen
Hun huwelijk begon barsten te vertonen. Hun financiële situatie zette de relatie onder druk en na drie bevallingen kreeg Veronica last van zware depressies.
John zei dat ze psychisch instabiel was en ranselde haar regelmatig af met een stok. Hij wilde – in zijn eigen woorden – ‘de gekte uit haar hoofd’ slaan.
John verwaarloosde zijn vrouw en deed er alles aan om haar zelfvertrouwen te breken. Na een gespannen kerst was John in 1972 klaar om de vruchten te plukken van zijn jarenlange terreur. Hij belde een dokter en vroeg hem:
‘Is ze in staat om voor de kinderen te zorgen?’
Toen de dokter ja zei, werd John zo boos dat hij twee koffers met kleren pakte en het huis verliet.
‘Gisteravond zijn er vreselijke dingen gebeurd, die ik kort aan mijn moeder heb beschreven.’ Lord Lucan na de moord in een brief aan zijn zwager
Hij verhuisde naar een klein appartement in de buurt en begon een juridische strijd om de kinderen. John bespioneerde Veronica om te kunnen bewijzen dat ze een slechte moeder was.
Hun bittere strijd om de voogdij kostte Lord Lucan een vermogen, maar het lukte hem niet om de rechter te overtuigen. Lady Lucan werd geestelijk gezond verklaard en kreeg de voogdij over hun kinderen – op voorwaarde dat ze een kindermeisje in huis nam.
Veronica koos voor de 29-jarige Sandra Rivett.
Vermoord in de duisternis
De jarenlange strijd tussen John en Veronica bereikte zijn hoogtepunt op de avond van 7 november 1974. Rond 21.00 uur liep Sandra Rivett naar de keuken in de kelder om een kop thee te zetten voor Veronica.
Lady Lucan vertelde de politie dat ze zich afvroeg waar Sandra bleef en naar beneden ging om haar te zoeken. Maar zo ver kwam ze niet. Toen ze op de gang stond, werd ze aangevallen door John, die haar sloeg met een loden pijp.
‘Ik gilde. Mijn man zei: ‘‘Hou je kop!’’ en duwde drie gehandschoende vingers in mijn keel.’
Ze ontsnapte door hem hard in zijn testikels te knijpen.
De politie vond de zak met het lichaam van Sandra Rivett in het huis van de Lucans.
Uiteindelijk lukte het Veronica om John te kalmeren, waarna ze hem vroeg of ze even op bed mocht gaan liggen. Toen Lord Lucan naar de badkamer ging om het bloed weg te wassen, ontsnapte ze uit het huis en vluchtte naar The Plumbers Arms, waar de politie werd gebeld.
Nadat ze Lady Lucan hadden ondervraagd, wilde de politie ook het verhaal van Lord Lucan horen. Maar hij was verdwenen. In een brief aan zijn zwager, Bill Shand Kydd, schreef hij wel:
‘Gisteravond zijn er vreselijke dingen gebeurd, die ik kort aan mijn moeder heb beschreven. Het bewijs tegen mij is sterk, en V (Veronica, red.) zal zeggen dat ik het heb gedaan,’ schreef hij.
Lord Lucan spoorloos verdwenen
Uiteindelijk kon de politie de vlucht van Lord Lucan reconstrueren. Hij was de plaats van het misdrijf ontvlucht in een Ford Corsair die hij een paar weken eerder van een vriend had geleend.
Hij reed naar Susan Maxwell-Scotts, die in Sussex, op 60 kilometer van Londen, woonde. Lord Lucan verklaarde zijn onverwachte en nachtelijke bezoek door te vertellen dat iemand zijn vrouw had willen vermoorden en dat hij verdacht werd.
‘Hij was geschokt, natuurlijk, maar bleef beheerst,’ vertelde Susan Maxwell later. ‘Ik weet zeker dat hij mij de waarheid vertelde.’
Een paar uur later reed hij verder naar de Zuid-Engelse havenstad Newhaven, waar zijn Ford werd gevonden langs Norman Road. Er zaten bloedsporen in de auto, en er lag een zware loden pijp.
Maar in de havenstad liep het spoor dood. Had Lord Lucan de veerboot naar Frankrijk genomen, of was hij met een zeiler meegelift? Of was hij nog in Zuid-Engeland?
Direct na de verdwijning van Lord Lucan speculeerden de Britse kranten of hij misschien naar Frankrijk was gevlucht – bijvoorbeeld op een zeiljacht.
Lord Lucan werd over de hele wereld herkend
De Britten waren gefascineerd door de mysterieuze verdwijning van Lord Lucan. Alle kranten speculeerden over wat er met de aristocraat gebeurd zou kunnen zijn.
De hoofdonderzoeker in de zaak-Lucan, Roy Ranson, zei in 1974 dat Lord Lucan volgens hem ‘in zijn eigen zwaard was gevallen’ – met andere woorden, hij had zelfmoord gepleegd.
Maar anderen dachten dat Lucan vanuit Newhaven de veerboot naar Frankrijk had genomen. Het mysterie kreeg enorm veel media-aandacht en de ochtendkranten stuurden journalisten de hele wereld over om elk spoor na te trekken.
Na verloop van tijd werd Lord Lucan een ‘running gag’ onder journalisten – ze zouden hem nooit vinden, maar door de klopjacht konden ze betaald op vakantie naar de meest exotische oorden. Een Brits mediakanaal schatte in 2017 dat de verdwenen lord sinds 1974 al 70 keer was ‘gezien’.
In januari 2020 was er nieuws: Neil Berriman – zoon van het vermoorde kindermeisje Sandra Rivett – beweerde dat hij John had gevonden. Hij zou wonen in een boeddhistische commune in Australië.
Berriman zei dat hij zijn bewijs zou overhandigen aan de Australische autoriteiten – waaronder een gezichtsanalyse van professor Hassan Ugail, van de afdeling visuele gezichtsanalyse aan de universiteit van Bradford, Groot-Brittannië.
Professor Ugail had een algoritme ontwikkeld dat gezichtskenmerken met elkaar vergelijkt. En volgens het algoritme komen oude foto’s van Lord Lucan overeen met de oude man die Neil Berriman in Australië heeft gevonden.
‘Ik geloof in de wetenschap achter mijn algoritme. Die heeft zich nog nooit vergist,’ zegt Ugail.
Het drama ging door
Toen Lord Lucan verdween, was Veronica 37 jaar en straatarm. Ze werd voortdurend opgejaagd door de media en voelde zich verantwoordelijk voor de dood van Sandra Rivett.
In 1982 bereikte haar leven een nieuw dieptepunt. Haar 15-jarige zoon George schreef vanuit zijn kostschool dat het ‘praktischer’ zou zijn als hij en zijn twee zussen bij Veronica’s zus en haar man, Bill Shand Kydd, gingen wonen.
De jaren daarna woonde Lady Lucan alleen en raakte ze verslaafd aan zware medicijnen. Ze had vrijwel geen contact meer met haar kinderen.
Lord Lucan werd nooit gevonden, en in 1999 werd hij doodverklaard. Maar zonder lijk kon er geen overlijdensakte worden afgegeven. Pas in 2016 gaf een rechterlijke uitspraak zijn zoon George recht op de familietitel.
George, zijn twee zussen en oude vrienden zijn ervan overtuigd dat Lord Lucan onschuldig is en dat hij – als hij nog leeft – anoniem in het buitenland verblijft.
In 2017 gaf Lady Lucan een interview. Op de vraag waarom haar man haar wilde vermoorden, zei ze:
‘Hij kon niet tegen de druk.’
Volgens haar was Lord Lucan aan boord gegaan van de veerboot naar Frankrijk. Midden op zee was hij naar de achtersteven gegaan en in de scheepsschroef gesprongen.
‘Heel dapper,’ zei Lady Lucan.