Schurk doodde naar eigen zeggen 40 mensen

Hij zag zichzelf als een onverschrokken handhaver van de wet, maar moordde er naar hartenlust op los. John Wesley Hardin was een woesteling in het Wilde Westen.

Voordat Hardin in 1895 zelf werd vermoord, maakte hij zeker 27 slachtoffers.

John Wesley Hardin was ongetwijfeld de meest beruchte en gevaarlijke schurk in het Wilde Westen.

Nu staat de periode waarin hij leefde bekend om zijn schietgrage boeven – die naar later bleek helemaal niet zulke schurken waren – maar Hardin maakte zijn reputatie meer dan waar.

Anders dan The Sundance Kid, die misschien wel helemaal nooit iemand heeft omgebracht, en Billy the Kid, een goedlachse en eerlijke vent, was John Wesley Hardin een rasechte schurk en koelbloedige moordenaar.

In 1868 pleegde hij op zijn 15e zijn eerste moord. Het slachtoffer was de zwarte slaaf van zijn oom, die Hardin na een worstelwedstrijd zou hebben aangevallen.

Moordenaar nu volksheld

De moord vond plaats op een belangrijk moment in de geschiedenis van Texas, waardoor Hardin direct tot volksheld werd uitgeroepen. De Zuidelijke staten hadden de burgeroorlog net verloren, en in Texas liepen 180.000 vrijgelaten slaven en vijandelijke soldaten rond.

De verbitterde Texanen voelden zich bedreigd door de zwarte slaven; voor hen was Hardin een held die niet over zich heen liet lopen en hun waarden verdedigde door de slaaf om te leggen.

Hardin dacht er zelf net zo over. Hij vond dat hij orde op zaken stelde toen hij in de jaren daarna aan één stuk door slaven, Noordelijke soldaten en politieagenten doodde, ook meestal zwarten.

Zijn imago van populaire volksheld dat Hardin onder de Texanen had, groeide door de moorden alleen maar.

Maar in werkelijkheid was Hardin helemaal niet zo heldhaftig. Zo knalde hij veel onschuldigen neer die toevallig zijn pad kruisten.

De meeste van deze slachtoffers waren blanken of Mexicanen met wie hij in de saloon of speelhal had gevochten, in één geval zelfs in een circus.

Zeker 27 man afgeknald

In zijn autobiografie probeerde Hardin zichzelf als volksheld neer te zetten, maar hij komt eruit naar voren als iemand die aan depressies leed.

Hij groeide op bij zijn zachtaardige vader, een predikant, en veel historici hebben zich het hoofd gebroken over de vraag waarom hij, ondanks zijn fijne jeugd, voor zo’n bloedige loopbaan heeft gekozen.

Sommigen schrijven dit toe aan een mogelijke persoonlijkheidsstoornis.

Na de moord op de slaaf vluchtte Hardin uit Texas weg om aan een rechtszaak te ontkomen. Hij sloot zich aan bij ander geboefte en beging jarenlang de ene na de andere misdaad.

Hoe moordlustig Hardin wel niet was, bleek in 1874, toen hij op zijn 21e verjaardag de deputy sheriff in Comanche, Texas, tegen het lijf liep. Hardin schoot hem neer, waarop zijn bendeleden het zieltogende lichaam maar bleven volpompen met lood.

De situatie in Comanche eindigde in een lynchpartij, maar Hardin wist de stad te ontvluchten terwijl zijn bendeleden door de opgehitste mensenmassa werden afgemaakt.

Drie jaar en minstens zes moorden later werd ook Hardin opgepakt. De Texas Rangers overmeesterden hem aan boord van een trein in Florida, en tijdens de veelbesproken rechtszaak kreeg hij levenslang.

Hardin hield bij hoog en bij laag vol dat hij 42 mensen had doodgeschoten. De plaatselijke kranten hielden het officieel op 27.

Sheriff schoot hem in rug

Na 17 jaar kwam Hardin weer op vrije voeten. Tijdens zijn opsluiting was er ontzettend veel veranderd. In zijn jonge jaren was het Wilde Westen echt wild geweest.

En de spanningen tussen de Noordelijke en Zuidelijke staten en tussen blank en zwart waren toen zo hoog opgelopen dat er veel begrip was geweest voor zijn wandaden.

Maar bij zijn vrijlating in 1894 was die tijd voorbij. Texas was een beschaafde samen­leving geworden waarin geweld niet werd geduld.

Hardin leefde korte tijd een braaf leven als jurist, maar gaf er al gauw de brui aan en verhuisde naar de stad El Paso. Texas was zijn wilde haren kwijt, maar El Paso had zijn oude karakter behouden – en werd tegen de eeuwwisseling alleen maar ruiger.

De stad was de perfecte verblijfplaats voor een oude bandiet die terugverlangde naar die goede oude tijd.

Hardin leidde er een turbulent leven, waar op 19 augustus 1895 abrupt een eind aan kwam door een spelletje poker in de Acme Saloon.

Hardin had tot zijn grote plezier net vier keer zes geworpen, toen sheriff John Selman de saloon betrad.

Selman, een man met een dubieus verleden, had eerder die dag al flink ruzie gehad met Hardin. Zonder enige vorm van provocatie greep de sheriff zijn revolver en schoot Hardin van achteren neer.

De kogel vloog door zijn achterhoofd en kwam via een oog naar buiten. Volgens ooggetuigen draaide Hardin zich ondanks de fatale wond om om zijn moordenaar aan te kijken. Hij schijnt nog naar zijn revolver te hebben gegrepen voor hij ineenzeeg.