Een vreemdeling stapt uit de trein in het stadje Tucumcari in het Wilde Westen. Zijn naam is Douglas Mortimer. Zijn hoed is zwart, zijn laarzen glimmen.
Mortimer loopt naar het telegraafkantoor en kijkt naar een plakkaat: ene Guy Callaway wordt gezocht voor moord. De beloning voor de aanhouding bedraagt 1000 dollar. In potlood staat een nog hoger bedrag: 100.000.
‘Guy kwam hoogstpersoonlijk langs en voegde nog twee nullen toe’, grijnst de telegrafist achter zijn toonbank.
‘Hij zei: “Een lullige 1000 dollar is veel te weinig. Ik ben veel meer waard”’, vervolgt de telegrafist, die niet verwacht dat iemand Guy Callaway durft aan te houden.
Mortimer neemt de poster mee en steekt de straat over naar het hotel, waar de gastheer aan de bar staat. Mortimer rolt de poster uit: ‘Waar is hij?’
De norse gastheer zegt niets, maar kijkt veelzeggend naar het plafond. Mortimer weet genoeg. Even later ligt Guy Callaway dood in de stoffige hoofdstraat – doorzeefd met kogels van de premiejager.
Dit is een scène uit de film For a Few Dollars More uit 1965, met Lee Van Cleef en Clint Eastwood in de hoofdrollen als twee meedogenloze schutters die een fortuin verdienen met het vangen en doden van de engste criminelen in het Wilde Westen.
Maar is het echt waar dat justitie gigantische bedragen betaalde aan schutters in ruil voor hulp bij de handhaving? Over die vraag buigt Historia zich vandaag.
De lange arm der wet werd niet geholpen
19e-eeuwse Amerikaanse kranten vertellen ons niets over de premiejager die in 1954 voor het eerst verschijnt in de westernfilm The Bounty Hunter, met Randolph Scott in de titelrol.
In de film zie je Scott staan met een bundeltje dollarbiljetten als hem gevraagd wordt waarom hij juist dit beroep heeft gekozen.
‘Ik ben ze nu aan het tellen!’ antwoordt Scott droog.
VIDEO: Bekijk de trailer van ‘The Bounty Hunter’.
Maar dat pak geld is niet bepaald realistisch. 10.000 dollar als beloning voor een gezochte man in de 19e eeuw zou nu maar liefst 300.000 euro zijn. Dat enorme bedrag is alleen maar gekozen om de bioscoopbezoekers van nu te overtuigen.
Hoewel het misschien logisch lijkt dat de scherpschutters van het Wilde Westen de sherrifs een handje hielpen, is de premiejager een spannend verzinsel.