Betty en Barney Hill hadden nog nooit zoiets gezien. Hoog aan de donkere hemel – op het platteland in New Hampshire – zag het Amerikaanse echtpaar op 19 september 1961 om half elf ’s avonds een wit licht dat in verschillende richtingen bewoog.
Terwijl het echtpaar-Hill met open mond in de auto zat, verscheen er een vaartuig met kleurrijke lichtjes. Barney trapte instinctief het gaspedaal in om zo snel mogelijk weg te komen, terwijl Betty met haar hoofd uit het raampje hing. De twee hoorden nog wat zoemende geluiden, en toen raakten ze bewusteloos.
Toen ze twee uur later weer bijkwamen, zaten ze in hun auto 50 kilometer verderop, en wisten ze niets meer van de uren daarvoor. Maar een paar dagen later begonnen Betty en Barney te dromen over grijze wezentjes die aan boord van het vaartuig experimenten op ze uitvoerden.
Een bord bij Route 3 geeft aan waar de beroemde ufo-ontvoering in 1961 naar verluidt plaatsvond.
Minder ufo-ontvoeringen
Tijdens die nacht in 1961 zagen Betty en Barney niet alleen een mysterieus vliegend object – ze werden ook slachtoffer van een van de eerste ufo-ontvoeringen ooit. Het echtpaar-Hill nam eerst contact op met het leger en verschillende psychiaters, en pas in 1965 haalden ze het nieuws.
Het verhaal kreeg veel publiciteit, en werd vereeuwigd in boeken en op beeld. De ervaringen van Betty en Barney werden al gauw de standaard voor ufo-ontvoeringen, en hun verhaal leidde tot een ware storm van soortgelijke rapportages, met dezelfde verhalen over medische experimenten en geheugenverlies.
Het aantal ufo-ontvoeringen piekte in de jaren 1970, en is sindsdien aan het dalen. Onderzoekers verschillen van mening over waarom gezonde mensen ufo-ontvoeringen ervaren, maar mogelijke verklaringen zijn slaapverlamming en valse herinneringen.