In 1526 zette een groep angstige Afrikanen voet op onbekende bodem.
Na een aantal gruwelijke maanden op de Atlantische Oceaan kwamen ze aan in een Portugese kolonie in Brazilië – ze waren de eerste tot slaaf gemaakten die direct van Afrika naar de Nieuwe Wereld waren gebracht.
De Spaanse conquistadors hadden wel eerder zwarte slaven meegenomen over de oceaan. Maar de georganiseerde trans-Atlantische slavenhandel kwam pas op gang toen de Spaanse koning Karel I in 1518 bepaalde dat tot slaaf gemaakten direct uit Afrika mochten worden vervoerd.
De Spaanse slavenhandel begon met kleine schepen die 20 à 40 slaven naar de Nieuwe Wereld brachten. Het Portugese slavenschip werd in 1526 het begin van de slavenhandel in de eeuwen erna, waarin de Europeanen zo’n 12 miljoen Afrikaanse mannen, vrouwen en kinderen tot slaaf maakten in de Nieuwe Wereld.
De Afrikaanse slaven moesten vooral op de plantages werken, onder meer om suikerriet te verbouwen.
Brazilië was een slavenstaat
Meer dan vijf miljoen gevangen Afrikanen moesten hun dagen slijten in Brazilië, het land dat de meeste slaven uit Afrika heeft gehaald.
Het merendeel van de Afrikanen in Brazilië leidde een zwaar leven op plantages, waar ze suikerriet, koffie, cacao en tabak moesten verbouwen voor Europa – zeer uitputtend werk, waar veel mensen aan overleden.
Ondanks de eeuwen vol slavenarbeid floreerden op de plantages de Afrikaanse muziek, dans en religie, die samenkwamen in de hybride culturen en tradities die Brazilië nu kenmerken.
De Braziliaanse samenleving was afhankelijk geworden van de dwangarbeid, en daarom was Brazilië in 1888 het laatste Amerikaanse land dat de slavernij afschafte.