De gevangenen van de Auburn-gevangenis in New York waren in de jaren 1820 de eersten die een gestreept gevangenispak droegen.
Volgens de man die de pakken invoerde, vicedirecteur John D. Cray, maakte de opvallende kledij de gedetineerden extra zichtbaar. Ontsnappen was daardoor vrijwel uitgesloten, want zodra een gevangene zich buiten de gevangenismuren begaf, zou hij worden ontdekt.
Nieuwe filosofie, nieuwe pakken
De boevenpakken waren echter niet alleen bedoeld om ontsnappen moeilijk te maken: ze maakten ook deel uit van een nieuwe benadering van opsluiting en straf die vicedirecteur John. D. Cray bepleitte. Volgens hem konden gevangenen modelburgers worden via hard werk en een ijzeren discipline.
Een streepjespak moest gevangenen niet alleen zichtbaarder maken, maar ze moesten er ook brave burgers van worden.
Zwoegen in stilte
Dit leidde ertoe dat de gevangenen overdag bijvoorbeeld bruggen moesten bouwen of greppels moesten graven terwijl ze aan elkaar vastgeketend zaten. De bewaarders eisten absolute stilte, en in combinatie met de identieke streepjespakken zou dat de mannen minder zelfbewust en gehoorzamer maken, zo geloofde John D. Cray.
Veel Amerikaanse gevangenissen voerden de boevenpakken in, maar in 1904 schafte New York ze weer af omdat ze toen werden beschouwd als een onnodige vernedering. Op dat moment waren de strepen echter al synoniem geworden met misdaad, en tot op de dag van vandaag worden ze in strips en films gebruikt.
Later introduceerden veel gevangenissen in de VS pakken met dezelfde kleur voor de gedetineerden, met name oranje, en de laatste jaren hebben sommige gevangenissen de klassieke streepjespakken weer van stal gehaald.