Vrouwen hadden eind 19e en begin 20e eeuw voor stemrecht gestreden, en de feministische golf in de jaren 1960 was de tweede fase van dit gevecht voor gelijke rechten en emancipatie.
Hoewel de vrouwen in de westerse wereld nu mochten deelnemen aan het politieke leven, werden velen van hen in de jaren na de oorlog min of meer gedwongen tot een bestaan als huisvrouw.
Ze moesten hun man en kinderen verzorgen en het huishouden doen. Voor eigen ambities was geen plek.
Daar wilden de feministen verandering in brengen. Er was een nieuwe generatie vrouwen volwassen geworden, en die was niet van plan zich door mannen te laten voorschrijven hoe ze hun leven moesten leiden.
Ze namen het heft in handen en kwamen in opstand tegen de mannenmaatschappij. De feministen eisten gelijk loon, het recht op abortus en seksuele emancipatie.
Dat ging niet zonder slag of stoot: volgens velen hoorde de vrouw achter het aanrecht thuis. En het hielp niet dat de feministen het niet altijd met elkaar eens waren over de te varen koers.
Ongelukkige huisvrouwen
Betty Friedan wordt wel gezien als de aanstichter van de tweede feministische golf.
In 1963 gaf ze het boek The Feminine Mystique uit, dat het idee dat vrouwen thuis moesten blijven aan de kaak stelde.
Het bevatte interviews met vrouwen die het zat waren om huisvrouw te zijn.
Vrouwen wilden geen vleeskeuringen meer
De schoonheidswedstrijd Miss America wordt sinds 1921 georganiseerd in de VS. De mooiste deelneemster wint een prijs.
Dit viel niet in goede aarde bij de Amerikaanse feministen. In 1968 kwamen ze naar de prijsuitreiking in Atlantic City in New Jersey om te protesteren.
Hun boodschap was niet mis te verstaan: vrouwen zijn geen objecten die alleen bestaan om mannen te behagen.
Gerenommeerd tijdschrift gaf vrouwen de ruimte
De journalist Gloria Steinem schreef in 1969 een artikel in New York Magazine getiteld After Black Power, Women’s Liberation. Ze stelde aan de kaak dat veel universitair geschoolde vrouwen minder verdienden dan mannen die net de basisschool hadden afgemaakt.
Hiermee maakte ze naam in de vrouwenbeweging.
Twee jaar later stond ze aan de basis van een stichting die vrouwen aan politieke posten hielp.
Porno zaaide verdeeldheid
Over één kwestie waren de feministen tot op het bot verdeeld: pornografie.
Volgens sommigen was porno onderdrukkend en werden vrouwen als objecten neergezet.
Anderen waren van mening dat vrouwen met hun lichaam mochten doen wat ze wilden, inclusief meewerken aan films voor volwassenen.
Parlement met koekjes bekogeld
Tijdens de behandeling van een wetsvoorstel over gelijk loon in het Deense parlement verscheen er een feministische protestgroep op de publieke tribune.
Onder het scanderen van ‘Wij eisen gelijk loon, dat is heel gewoon’ gooiden ze met koekjes waarvan een hoekje was afgesneden als symbool van de loonkloof. De vrouwen werden uit de vergaderzaal verwijderd.
Mannen zijn de slachtoffers
In maart 1972 kwam een groep feministen naar de Noorse uitgeverij Aschehoug om te protesteren tegen de Noorse uitgave van het boek The Manipulated Man, waarin Esther Vilar beargumenteert dat vrouwen in werkelijkheid mannen onderdrukken.
Dolle Mina’s laten van zich horen
In Nederland waren de Dolle Mina’s in de jaren 1970 het gezicht van de tweede feministische golf.
Op 23 januari 1970 bezette de groep Kasteel Nijenrode omdat de Business Universiteit die daar gevestigd was, alleen mannen toeliet.
Met hun ludieke acties, zoals het met roze linten afzetten van plaskrullen in Amsterdam om te protesteren tegen het ontbreken van openbare toiletten voor vrouwen, kregen de Dolle Mina’s veel publiciteit.
Ze waren het echter niet altijd met elkaar eens, en na conflicten over de politieke richting van de groep ontstonden er tal van afsplitsingen.
Vanaf 1977 werd er weinig meer van de groep vernomen, maar veel aanhangers zetten hun acties voort.