Elizabeth I stond bekend als de maagdelijke koningin, al probeerden velen daar in haar tijd op de Engelse troon (1558-1603) verandering in te brengen. Het parlement maakte zich zorgen om de opvolging en probeerde haar over te halen te trouwen, maar omdat ze besefte dat een echtgenoot altijd uit zou zijn op haar macht, wees ze iedereen af.
Zelfs paus Sixtus V had een oogje op Elizabeth, al stond ze te boek als aartsvijand van de katholieke kerk. Op een dag zei de heilige vader bewonderend:
‘Kijk eens hoe goed ze regeert! Ze is maar een vrouw en zwaait slechts de scepter over een half eiland, maar toch is ze gevreesd in Spanje, Frankrijk, het Heilige Roomse Rijk – overal. Onze kinderen zouden de hele wereld kunnen regeren.’
Dat een paus kinderen kreeg, was minder vreemd dan het misschien klinkt, al legde de kerk het celibaat op aan pausen, kardinalen en priesters.
Elizabeth I regeerde Engeland van 1558 tot haar dood in 1603.
Alexander VI, paus van 1492 tot 1503 en lid van de machtige familie Borgia, had zeker zeven kinderen. Zijn zoon Cesare werd later kardinaal en trad in de voetsporen van zijn vader door in 1501 een enorme orgie aan te richten.
Die ging de geschiedenis in als het ‘kastanjebanket’ omdat naakte prostituees op handen en voeten rondkropen om kastanjes op te rapen, terwijl de gasten toekeken.
Geheime minnaars werden bisschop
Minstens vier van Alexanders voorgangers en opvolgers kregen onofficieel nageslacht, en ook relaties met mannen kwamen voor. Zo was het een publiek geheim dat Sixtus IV, paus van 1471 tot 1484, bisdommen uitdeelde aan zijn minnaars.
Elizabeth en Sixtus V kwamen echter nooit nader tot elkaar en bleven beiden kinderloos. Toen Elizabeth stierf, kwam de Engelse troon dan ook in handen van haar verre verwant Jacobus van Schotland.