Film: The King's Speech
Historie vs. Hollywood: Oscarwinnaar The King's Speech geeft een beeld van de vriendschap tussen koning George VI en zijn logopedist, maar staat ook in een historische context.
De plot:
Koning George VI ondervindt zo veel hinder van zijn stotterprobleem, dat hij niet in staat is om aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog een cruciale toespraak te houden. Hij schakelt een onorthodoxe en omstreden logopedist in, Lionel Logue. Hun stormachtige sessies ontwikkelen zich in de loop der tijd tot een warme vriendschap, en de koning overwint zijn stotter op overtuigende wijze.
Waren de koning en Lionel Logue echt zo goed bevriend als de film doet voorkomen?
Ja. Logues kleinkinderen twijfelen er weliswaar aan of Lionel echt in het bijzijn van de koning durfde te vloeken, maar de twee mannen hadden een bijzondere relatie die zich ontwikkelde tot een hechte vriendschap. De koning gaf blijk van zijn waardering van Logue door hem persoonlijk de Koninklijke Orde van Victoria te verlenen.
Was de hulp van Logue cruciaal voor de toespraak van de koning aan het begin van de Tweede Wereldoorlog?
Niet zo nadrukkelijk als in de film. In werkelijkheid begonnen de sessies al in 1926, en waren de resultaten van Logues therapie het jaar daarop al te merken. Maar Logue bleef een belangrijke steun voor George VI, en hij was er altijd bij als de koning tijdens de Tweede Wereldoorlog het land moest toespreken.
Was Churchill echt zo'n grote steun voor de koning?
Churchills rol in de film is omstreden en veelbesproken. De filmmakers gaven zelf toe dat ze deze bekende historische figuur een belangrijke functie in het verhaal hebben gegeven in plaats van politici die tegenwoordig minder bekend zijn. In werkelijkheid waren Churchill en de koning niet bevriend. En het klopt al helemaal niet dat Churchill aan de kant van George stond tijdens de crisis in 1936, toen koning Edward VIII onder druk moest aftreden en George koning werd. Churchill was juist een trouwe aanhanger van Edward VIII, en George VI nam hem dit zozeer kwalijk dat hij Churchill later slechts met tegenzin tot premier benoemde.
Vocht de koning echt zo verbeten tegen nazi-Duitsland als in de film?
Dat is het andere controversiële punt in de film. De koning wordt voorgesteld als een leider die tegen de appeasementpolitiek inzake Hitler was, en die net als Churchill koste wat kost Duitsland wilde bestrijden. In werkelijkheid was George VI een groot voorstander van het Verdrag van München in september 1938, waarbij premier Nevill Chamberlain accepteerde dat Hitler Tsjecho-Slowakije binnenviel om zo een grote oorlog te voorkomen. Toen Chamberlain op de terugreis vanuit München in Londen aankwam, stuurde de koning persoonlijk een auto met chauffeur naar het vliegveld en liet hij de premier vanaf het balkon van Buckingham Palace toejuichen door een mensenmenigte – omdat Chamberlain het verdrag had verdedigd in het parlement. De film gaat daarbij volledig voorbij aan het feit dat de koning in het licht van nu aan de verkeerde kant stond in het debat over hoe de groeiende dreiging uit nazi-Duitsland moest worden aangepakt.