Hendrik VIII (1491-1547) staat bekend als een pittige en temperamentvolle koning die brak met de katholieke kerk, verschillende oorlogen voerde en zes keer trouwde.
Maar in zijn laatste jaren was de Engelse koning angstig en depressief omdat hij bang was dat hij na zijn dood door God gestraft zou worden.
Dat is de conclusie van Micheline White, hoogleraar Engelse literatuur aan de Canadese Carleton University.
In een nieuwe [analyse] (https://www.researchgate.net/publication/370081525_Katherine_Parr’s_Giftbooks_Henry_VIII’s_Marginalia_and_the_Display_of_Royal_Power_and_Piety {"target":"_blank"}) onderzocht White een gebedenboek dat de beroemde koning tegen het einde van zijn leven gebruikte. Ze vond daarin opmerkelijke krabbels en aantekeningen in de marges.
In het gebedenboek staan tekeningetjes van handen die naar verschillende zinnen wijzen – een gewoonte die Hendrik ook in andere boeken gebruikte om stukjes tekst te markeren die hij wilde onthouden.
Een voorbeeld van de droedels van Hendrik VIII in de marge van een boek. Hier tekende hij wijzende vingers om belangrijke en interessante passages te markeren.
In het gebedenboek wijzen de tekeningen naar gebeden en gezangen die over twijfel en vergiffenis gaan.
‘O Here God, laat mij niet in de steek, hoewel ik in uw ogen niets goeds heb gedaan,’ luidt een van de passages.
‘Hendrik was erg angstig’
Volgens White laat dit zien dat Hendrik VIII gebukt ging onder schuldgevoelens en wroeging over zijn daden als koning.
‘We zien Hendrik vaak als een zeer zelfverzekerde koning die zijn gezag zonder terughoudendheid uitoefende, maar in deze aantekeningen zien we sporen van een Hendrik die erg angstig is,’ zegt White.
Er waren goede redenen waarom Hendrik VIII misschien bang was voor de toorn van God.
Tijdens zijn 40 jaar op de troon liet hij twee van zijn vrouwen en verschillende prominente ministers executeren.
Hij brak ook met het katholicisme en ontbond de Engelse kloosters, waarvan hij de rijkdom gebruikte voor zijn extravagante levensstijl.