10 maffe machthebbers
Het is niet altijd eenvoudig om een land te besturen. Veel machthebbers gedroegen zich dan ook vreemd.

En karikaturtegning af Kong Georg III, der holder lilleputten Napoleon i sin hånd.
Regeren is nooit een gemakkelijk vak geweest. Er zijn talrijke voorbeelden bekend van machthebbers die onder grote psychische druk verkeerde of catastrofale beslissingen namen of zich vreemd gingen gedragen.
Soms lag er aan het gedrag een rationele verklaring ten grondslag, maar in andere gevallen was er duidelijk sprake van een zenuwinzinking. En vaak was de lijn tussen de twee erg dun.
1. Caligula's loodzware kater
Het staat niet onomstotelijk vast dat de Romeinse keizer Caligula (12-41 n.Chr.) een psychische stoornis had. Hij was een gehate bruut, en om die reden hebben de geschiedschrijvers uit zijn tijd de verhalen over zijn waanzin mogelijk overdreven. Zij schreven bijvoorbeeld dat Caligula zijn paard tot consul wilde benoemen, en dat hij de slachtoffers van zijn tomeloze razernij graag in twee stukken liet zagen – vanaf het kruis omhoog.
Hoe dan ook was Caligula een onberekenbare man, en verschillende moderne historici hebben gezocht naar een verklaring voor zijn gedrag. Caligula was dol op rode wijn, en volgens de Romeinen kon rode wijn het best in loden vaten worden bewaard. Misschien kwam Caligula's extreme gedrag dus voort uit een zware loodvergiftiging.
2. Fjodor I hield van kerkklokken
De zoon van de wrede tsaar Ivan de Verschrikkelijke was het tegenovergestelde van zijn vader. Fjodor was klein, ziekelijk en waarschijnlijk zwakbegaafd. Het liefst zat hij in zijn eentje te bidden.
Toen hij na de dood van Ivan in 1584 tsaar Fjodor I werd, was het volk blij om verlost te zijn van zijn wrede vader. En omdat een zwakke geest in het toenmalige Rusland werd beschouwd als een teken van goddelijke inspiratie, werd Fjodor I al snel een bewonderde en geliefde bestuurder. Fjodor ging vaak op reis met als doel om overal in het enorme rijk de kerkklokken te luiden.
Het bestuur over het rijk liet Fjodor I over aan Boris Godoenov, een van zijn vaders mannen, die de volgende tsaar werd toen Fjodor in 1598 kinderloos stierf.
3. Alfons VI: een ongevoelige smulpaap
'Hoera, nu word ik de koning van Portugal!', riep de 10-jarige prins Alfons toen zijn twee oudere zussen in 1652 en 1653 stierven.
Door een ernstige ziekte op driejarige leeftijd werd Alfons ongevoelig en zowel verstandelijk als lichamelijk gehandicapt. Toen hij als 14-jarige daadwerkelijk koning werd, beseft het hof dat hij gek was. Alfonso VI kon de toekomst van Portugal in gevaar brengen, en daarom werd er een huwelijk met Maria Francisca van Savoye gearrangeerd.
Op de bruiloft verscheen de koning met zeven jassen aan en vier hoeden op, en midden onder de huwelijksvoltrekking verliet hij de kerk omdat hij zich verveelde. Hij ging thuis in bed liggen, waar hij zich in zijn eentje tegoed deed aan een overdadige lunch.
Het huwelijk duurde niet lang. De kerk stond een scheiding toe op grond van impotentie, waarna Maria trouwde met Peter, de sportieve jongere broer van de koning. Samen lieten zij Alfons verbannen naar de Azoren, terwijl ze zelf het koninkrijk en het groeiende aantal koloniën bestuurden.
Alfons werd nooit meer koning, maar legde zich verder toe op eten en drinken totdat hij op 40-jarige leeftijd met zwaar overgewicht stierf.