De Doomsday Clock is een symbolische klok die aftelt tot de ondergang van de aarde. Hij werd in 1945 bedacht door enkele van de wetenschappers die betrokken waren bij het Amerikaanse Manhattanproject, de ontwikkeling van de eerste atoombom tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Na de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki probeerden de wetenschappers met de Doomsday Clock de aandacht te vestigen op de mogelijk fatale gevolgen van hun eigen werk aan kernwapens.
‘We zitten vast in een gevaarlijke tijd, die stabiliteit noch veiligheid brengt.’ Sharon Squassoni, hoogleraar aan George Washington University
Aarde vergaat om middernacht
De Doomsday Clock werd in 1947 gepresenteerd, en het idee is dat de aarde vergaat als de klok middernacht slaat. Het tijdstip dat de klok aangeeft, laat dus zien hoe dicht de mensheid bij de ondergang is.
De tijd van de metaforische ‘doemdagklok’ wordt bepaald door de nonprofitorganisatie The Bulletin of the Atomic Scientists. De wetenschappers komen een keer per jaar bijeen om in te schatten hoe dicht wetenschap en technologie ons bij vernietiging van de aarde hebben gebracht.
Ze houden rekening met de negatieve gevolgen van kernwapens, klimaatverandering en nieuwe technieken.
Als de Doomsday Clock middernacht slaat, is de mensheid, althans volgens de wetenschappers achter de klok, gedoemd ten onder te gaan.
‘We zitten vast in een gevaarlijke tijd’
Ten tijde van de introductie stond de klok op 23.53 uur. Sindsdien is hij 8 keer terug en 17 keer vooruit gezet. Het verst van de ondergang waren we in 1991, toen de klok 23.43 uur aanwees, en het dichtst bij in 2023. Toen gaf de klok 23.58.30 uur aan – 90 seconden van het einde.
De aanleidingen voor de berekening zijn de oorlog in Oekraïne en de afnemende mogelijkheden om klimaatverandering tegen te gaan vanwege de oorlog.
‘We bevinden ons in een gevaarlijke tijd zonder stabiliteit of zekerheid,’ lichtte Sharon Squassoni, hoogleraar aan de George Washington University, toe. Ze is betrokken bij het verzetten van de Doomsday Clock.