Het vredessymbool of ban-de-bomteken is eigenlijk een symbool tegen kernwapens.
Het werd ontworpen in het kader van een betoging tegen kernwapens in Londen in 1958.
De Britse beeldend kunstenaar Gerald Holtom gebruikte de signalen uit het semafooralfabet voor de letters N en D van Nuclear Disarmament (nucleaire ontwapening).
Het teken verscheen dat jaar in de media toen activisten een Amerikaans kernproefgebied bij het atol Bikini in de Stille Oceaan binnendrongen.
Ze protesteerden tegen de kernwapens en hadden een spandoek met het teken op hun boot.
Het symbool brak pas echt door in 1960, toen de Amerikaanse student en vredesactivist Philip Altbach na een bezoek aan Londen een tas vol buttons met het teken mee naar huis nam.
Hij deelde ze uit op de universiteit van Chicago en haalde de Student Peace Union over om er zijn officiële logo van te maken.
In de paar jaar daarna werden duizenden buttons verkocht op Amerikaanse universiteiten.
Tijdens de Vietnamoorlog omarmde de hele vredesbeweging het symbool en groeide het uit tot een wereldwijd teken voor vrede en antimilitarisme.
Scheepsvlaggen werden vredesteken
Wereldwijd gebruiken schepen dezelfde seinvlaggen, en elke letter van het alfabet heeft zijn eigen symbool. De N en D dienden als basis van het vredessymbool. Ze staan voor Nuclear Disarmament.