Wel 40 monniken konden op een rijtje zitten om hun behoefte te doen in het klooster van Muchelney in Somerset in Engeland. En dat gezamenlijke toilet was in de middeleeuwen hard nodig, zo blijkt uit nieuw onderzoek van historicus Michael Carter.
Volgens hem kampten de monniken vrijwel voortdurend met verstopping óf diarree.
‘De meeste monniken waren een slaaf van hun darmen. Ze hadden vaak ernstige gezondheidsklachten vanwege hun voeding en spijsvertering,’ aldus Carter.
De oorzaak van de onrustige buik van de monniken moet gezocht worden in een pauselijke bul uit 1336, die monniken toestond om twee dagen per week vlees te eten. Daavóór leefden ze al op een ongevarieerd en calorierijk dieet van brood, bier, paling en bijna geen groente.
De toevoeging van veel vlees maakte het alleen maar erger.
Het klooster Muchelney Abbey in Zuidwest-Engeland had een bijzonder groot toiletgebouw.
Zeep verzachtte leed
Bij zijn onderzoek stuitte Carter op een geschrift met tips die de monniken moesten verlossen van hun buikklachten en hen moesten helpen gezonder te eten.
Naast recepten bevatte de gids ook advies om van verstopping af te komen, zoals: ‘Neem een stuk zeep, maak het kleiner, stop het in je fundament (achterste, red.) en rust dan op je bed.’
De redactie van HISTORIA heeft ervoor gekozen om niet te testen of het advies werkte.