Door opgravingen op middeleeuwse begraafplaatsen en botanalyses is vastgesteld dat de gemiddelde levensduur in grote delen van Europa 30 tot 35 jaar was. Nu is dat in West-Europa 79 jaar voor mannen en 84 voor vrouwen.
De kortere gemiddelde levensduur hield echter niet in dat middeleeuwers eerder oud werden. Maar het risico om aan een ziekte te sterven was veel groter dan nu, en vooral de hoge kindersterfte verkortte de gemiddelde levensverwachting flink.
In 1990 publiceerde de Australische arts Henry O. Lancaster een onderzoek naar de levensduur van edelen in het middeleeuwse Engeland.
Door alle doden onder de 21 weg te laten, bepaalde hij dat de rest pas stierf op gemiddeld 65-jarige leeftijd.
Onderzoeken van gewone 15e-eeuwse inwoners van Engeland laten zien dat mensen die eenmaal de 20 hadden gehaald, konden verwachten nog 21 tot 28 jaar te leven. Middeleeuwse teksten duiden erop dat iedereen boven de 50 als oudere werd gezien.
Mensen die te oud waren om te werken, genoten veel aanzien en werden meestal onderhouden door hun familie, de kerk of de plaatselijke grondbezitter.
Met een goede hygiëne en voeding kon je veel ouder dan gemiddeld worden. Zo overleed Enrico Dandolo, de doge van Venetië, in 1205 op de gezegende leeftijd van 98 jaar.
De indrukwekkende 98 jaar van de doge van Venetië bewijst dat niet iedereen in de middeleeuwen jong stierf.