Hoewel vrouwen er de afgelopen millennia juridisch bekaaid van afkwamen vergeleken met mannen, was huiselijk geweld niet altijd toegestaan.
In het Romeinse Rijk mocht een man zijn vrouw niet slaan, en als hij dat wel deed, kon ze een scheiding aanvragen.
In de middeleeuwen werd het mishandelen van vrouwen echter normaler en vaak was het ook legaal.
De Italiaanse monnik Cherubino van Siena schreef eind 15e eeuw:
‘Als je vrouw iets doet wat niet mag, moet je niet op haar af rennen en haar uitschelden en bont en blauw slaan.
Berisp haar en terroriseer haar. Als dat niet werkt, sla haar dan met een stok.’
Vuistregel keurde huiselijk geweld goed
In 1632 kwam er een Engelse wet over vrouwen.
Die bepaalde dat een man ‘vogelvrijen, verraders, heidenen, zijn vijanden en zijn vrouw’ mocht slaan.
In de wet stond niets over stokken, en als een man al te hardhandig te werk ging, riskeerde hij een straf.
Toch dachten veel Engelsen dat een oude wet hun het recht gaf hun vrouw te slaan, zolang ze maar een stok gebruikten die dunner was dan een duim (de rule of thumb, Engels voor vuistregel).
In 1782 paste een rechter die regel toe, maar hij werd meteen belachelijk gemaakt in de pers, want zo’n wet bestond niet.
In 1868 beriep een Amerikaan zich nog op de fictieve wet.