‘Zeg tegen de gelovige vrouwen, dat zij hun ogen neerslaan en hun kuisheid bewaken, en hun aantrekkelijkheden niet tonen, behalve wat daarvan zichtbaar is, en zij moeten hun sluiers over hun boezems dragen.'
Zo luidt een van de regels in het heilige boek van de moslims, de Koran, over vrouwelijke bedekking.
Bijna 1400 jaar nadat de profeet Mohammed in 632 n.Chr. stierf, betwisten religiehistorici en gelovige geleerden nog steeds of deze en andere zinnen moslimvrouwen opdragen om een hoofddoek te dragen.
Experts zijn het niet eens
De meesten zijn het erover eens dat de Koran zowel mannen als vrouwen voorschrijft om zich bescheiden en vroom te kleden. Maar critici benadrukken dat de religieuze teksten niet eenduidig zijn en niet uitleggen hoe en hoeveel de vrouwen zich moeten bedekken.
Om die reden zijn de religieuze teksten ook in delen van de moslimwereld verschillend geïnterpreteerd, en waar vrouwen in sommige gebieden alleen het haar bedekken, bedekken ze ergens anders hun hele gezicht.
De traditionele bedekking van vrouwen komt uit de Koran, maar wat deze precies inhoudt wordt op verschillende manieren uitgelegd.
De hoofddoek bestond al voor de islam
De bedekking van vrouwen is geen islamitische uitvinding. Er zijn al Mesopotamische standbeelden uit 2500 v.Chr. van bedekte vrouwen, en in het oude Assyrië golden er strenge regels voor de vrouwelijke kleding.
Bij de Assyriërs waren hoofddoeken en sluiers alleen voor de bovenklasse en dus voor vrouwen van stand. Daarom riskeerden slaven en prostituees zware straffen als ze toch een hoofddoek droegen.
Ook in het oude Perzië en Griekenland bedekten vrouwen zich als ze het huis verlieten om geen mannelijke aandacht te trekken.
