Waar komt de zondvloedmythe vandaan?
Is het verhaal van Noach uniek voor de Bijbel, of komt het elders ook voor?
Noach, Deukalion én Oetnapisjtim bouwden een ark en stuurden een duif weg om land te zoeken.
Overstromingen waren in veel religies een straf
Veel godsdiensten kennen een dramatisch verhaal over een grote overstroming die door een hogere macht is veroorzaakt, vaak als straf voor mensen die zich niet aan de regels hielden.
Zo kenden de Inca’s in Zuid-Amerika het verhaal van de god Viracocha, die alle mensen bij het Titicacameer verdronk – behalve twee rechtschapenen, die de aarde opnieuw bevolkten.
Het christelijke zondvloedverhaal komt echter niet van de Inca’s, maar van het joodse verhaal over Noach en de ark.
Mesopotamië was het eerst
Oetnapisjtim: Babylonische zondvloed
Onsterfelijkheid was de beloning voor Oetnapisjtim toen hij de mensheid redde door een boot te bouwen. Hij had zijn gezin, dieren en ambachtslieden aan boord.
Deukalion: Griekse zondvloed
De titaan Prometheus had zijn zoon Deukalion gewaarschuwd dat Zeus de aarde onder water zou zetten. Deukalion voer negen dagen rond met zijn vrouw.
Noach: Christelijke zondvloed
De stamvader Noach zou aan de Nijl hebben gewoond. Naast zijn vrouw en een paartje van alle diersoorten nam hij zijn drie zoons en schoondochters mee in de ark.
Joden kenden Noach eerder dan christenen
Het christendom en het jodendom zijn beide op het Oude Testament gebaseerd, maar de joden kenden het verhaal van Noach al 1000 jaar voordat het christendom ten tonele verscheen.
Nog eens 1000 jaar eerder hadden de Babyloniërs een polytheïstische godsdienst met een zondvloedverhaal, waarin ene Oetnapisjtim zijn gezin en alle dieren redde met een boot.