Kerk herdenkt ‘10.000 martelaren’ van bloedbad op Ararat
22 juni is de ‘dag van de 10.000 martelaren’ – de dag waarop volgens de kerkelijke traditie een heel Romeins leger door keizer Hadrianus werd gekruisigd op de berg Ararat.
Perzische hulptroepen kruisigden en verminkten christenen op de berg Ararat.
22 juni is volgens de kerkgeschiedenis de ‘dag van de 10.000 martelaren’, waarop christelijke martelaars worden geëerd en herdacht.
Het verhaal gaat dat een Romeinse generaal onder keizer Hadrianus (117-138 n.Chr.) zich met zijn 10.000 soldaten bekeerde tot het christendom, omdat een engel hem de overwinning op een superieure vijand had beloofd.
De generaal, Achatius van Ararat, won de veldslag en liet zich door de engel naar de berg Ararat in het huidige Turkije brengen. Maar toen Hadrianus hoorde van de bekering, stuurde hij een nog groter leger om de afvallige Romeinen te straffen.
De 10.000 mannen van Achatius werden gekruisigd op de Ararat, en van het zesde tot het negende uur werd de zon verduisterd – net als bij de kruisiging van Jezus.
Christenen kregen zwaarste straffen
De Romeinen reserveerden de gruwelijkste doodstraffen meestal voor christenen – als waarschuwing.
De nieuwe religie werd gezien als een gemeenschap die zich onttrok aan de controle van de keizerlijke macht en zo de eenheid van het rijk ondermijnde.
Lees hier meer over de achtergrond van de vervolgingen en de vele martelaren:
De ergste straffen van het Romeinse Rijk waren o.a.:
- Kruisiging: De Romeinen zagen deze straf als een van de ergste, en hij werd vooral uitgedeeld aan opstandelingen. Net als veel andere christenen werd ook de apostel Petrus veroordeeld tot kruisiging.
- Levend verbranden: Eigenlijk een straf voor brandstichters, maar keizer Nero paste hem ook toe op christenen. Slachtoffers werden ingesmeerd met teer en vastgebonden aan een paal.
- Voor de leeuwen werpen: Misschien wel de bekendste executiemethode voor christelijke martelaren was oorspronkelijk bedoeld voor de ergste criminelen van het rijk, zoals moordenaars en slavendieven.
- Vierendelen: In stukken gesneden worden was een straf voor verraders en daarom heel geschikt voor christenen, vonden de Romeinen.
- In de mijnen werken:* Een van de mildste straffen voor christenen was verbanning naar de mijnen van Rome. Hier zwoegde de veroordeelde de rest van zijn leven onder de grond.