De Koerdische Arbeiderspartij (PKK) werd in 1978 opgericht door een groep Koerden. Het Koerdische volk is een grote minderheid die nooit een echt eigen land heeft gehad, en in Turkije, Iran, Irak en Syrië werd vervolgd.
De PKK verklaarde een zelfstandig Koerdistan als doel te hebben, en kort daarna reisden de leden af naar Syrië en Noord-Irak om trainingskampen te bouwen. In 1984 pleegde de PKK voor het eerst een aanslag op Turks grondgebied, en in de jaren daarna voerde de PKK een bloedige guerrillaoorlog tegen het Turkse leger, met 40.000 doden tot gevolg.
In de jaren 1990 veranderde Oost-Turkije in een oorlogsgebied, met duizenden door het leger platgebrande dorpen en doodseskaders in de Koerdische steden. De PKK zat op haar beurt achter een reeks aanslagen op burgerdoelen, onder meer om de toeristische industrie te raken.
De PKK traint al decennialang soldaten in kampen in Noord-Irak, die al meermaals gebombardeerd zijn door Turkije.
De PKK wil zelfbestuur
Nadat PKK-leider Abdullah Öcalan in 1999 gevangen werd genomen, veranderde de PKK haar doel, waarmee ze niet langer strijdt voor een zelfstandig land, maar voor zelfbestuur in Koerdische gebieden.
De EU zette de PKK in 2002 op de lijst met terroristische organisaties, maar die opname is controversieel. Critici wijzen er onder meer op dat de PKK eenzijdige wapenstilstanden heeft afgekondigd en openstaat voor politiek overleg. In België bepaalde de hoogste rechter in 2020 dat de PKK geen terroristische groepering is.
De opname op de lijst staat ook ter discussie in relatie tot de strijd tegen ISIS, want PKK-soldaten en gelieerde Koerdische milities zijn de beste bondgenoten van het westen tegen ISIS in Syrië en Irak.
De PKK haalde in het voorjaar van 2022 het nieuws omdat Turkije eist dat Zweden en Finland enkele personen uitleveren die volgens Turkije lid zijn van de PKK. Turkije stelt die uitlevering als eis om de twee landen te laten toetreden tot de NAVO.