In zijn laatste levensjaren trok de eerder zo sterke dictator zich steeds meer terug.
Van 1946 tot zijn dood hield Stalin maar drie toespraken en zat hij de helft van de tijd in zijn zomerhuis in Georgië.
Stalin was bang voor artsen
Stalin vertrouwde artsen voor geen cent, en in 1952 was zijn paranoia op het toppunt.
De dictator wist zeker dat joodse artsen een complot beraamden om communistische leiders om het leven te brengen.
Honderden artsen werden opgepakt en gedwongen de samenzwering te bekennen. Stalin stierf echter voor de processen begonnen, en alle artsen werden vrijgesproken.
De arts die het complot ‘onthulde’, ontving de Leninorde.
Dictator zweefde op het randje van bewustzijn
Op 1 maart 1953, na een avondje stevig drinken, trof Stalins personeel hem bewusteloos op de vloer aan.
Ze zetten de Sovjetleider op een bank, maar lieten pas na een dag hulp komen. Stalin moest niets van artsen hebben, en het personeel was bang dat hij in woede zou ontsteken als hij wakker werd en dokters zag.
Toen er eindelijk een arts kwam, stelde deze vast dat Stalin een zware beroerte had gehad. Vijf dagen lang balanceerde de dictator op de rand van de dood, en op 5 maart overleed hij.
Uit sectie bleek dat Stalin was gestorven aan een hersenbloeding, mogelijk als gevolg van verkalkte aderen in zijn hoofd.