‘Ze hebben mijn grootvader vermoord. Ze dwongen hem zijn eigen graf te graven, en na zijn gebed schoten ze hem neer en gooiden hem in het gat’.
Dat vertelde Minnie Lee Langley toen ze in 1983 op tv sprak over haar traumatiserende ervaringen van 60 jaar daarvoor.
Destijds – in 1923 – was ze als meisje van nog maar negen jaar getuige van een racistische klopjacht die bekend is komen te staan als het Rosewood-bloedbad.
VIDEO: Bekijk de uitzending met de nabestaanden (1983)
Rosewood werd afgebrand
Rosewood was een klein, ordelijk stadje in Florida met zo’n 200 voornamelijk zwarte inwoners.
Begin 1923 kwam er echter een bruut einde aan de idylle toen honderden witte mannen de stad bestormden. Kort daarvoor was een witte vrouw in een buurdorp naar verluidt aangevallen door een zwarte man, en nu wilde de groep vergelding voor de schuldige die zich zou schuilhouden in Rosewood.
In de dagen erna veranderde het stadje in een nachtmerrie vol lynchpartijen en brandstichtingen. De politie hield zich afzijdig, en uiteindelijk deden er maar liefst 1000 witte mannen mee aan de vernietiging van het dorp.
Toen de witte mannen Rosewood een week later verlieten, was de stad veranderd in een smeulende ruïne die nooit meer zou worden bewoond.
Zo goed als alle gebouwen in het stadje Rosewood brandden af in 1923.
Nabestaanden werden gecompenseerd
Officieel werden er acht mensen vermoord tijdens het bloedbad, maar volgens ooggetuigen waren dat er veel meer. Ondanks het grote aantal slachtoffers werd er niemand veroordeeld, en het bloedbad in Rosewood werd zo goed als vergeten tot een journalist in 1982 het verhaal oprakelde.
De hernieuwde aandacht leidde tot een rechtszaak waarin in 1994 werd geoordeeld dat de staat Florida nalatig was geweest in het beveiligen van de inwoners van Rosewood.
De staat moest 150.000 dollar betalen aan alle nabestaanden van het bloedbad – onder wie Minnie Lee Langley.