De zon ging net onder in het besneeuwde landschap van South Dakota toen ongeveer 200 Sioux-indianen het plaatsje Wounded Knee in het Pine Ridge-reservaat bezetten.
Het was 27 februari 1973, en na jaren van corruptie, armoede, onderdrukking en gebroken beloften van de overheid, hadden de indianen er genoeg van – ze hadden zich verschanst in de gebouwen en verklaarden Wounded Knee tot ‘bevrijd gebied’ onder indiaans bestuur.
Dat de bezetting plaatsvond in Wounded Knee was geen toeval. In 1890 waren er 300 indiaanse mannen, vrouwen en kinderen afgeslacht door Amerikaanse soldaten, waardoor de plek een grote symbolische betekenis heeft.
De indianen eisten onder meer dat de regering de met de inheemse inwoners gesloten verdragen zou nakomen en de stammen meer autonomie zou geven.
De autoriteiten reageerden daarop met grote aantallen zwaarbewapende soldaten en FBI-agenten. En de volgende 71 dagen vonden er in het plaatsje hevige vuurgevechten en explosies plaats, waarbij twee indianen werden gedood en meerdere anderen gewond raakten.
Tot wel 300 indianen werden in 1890 bij Wounded Knee vermoord en begraven in een massagraf.
Het conflict trok veel aandacht
Ondertussen werd het conflict nationaal nieuws en kwamen activisten uit heel de VS naar Wounded Knee.
Op 8 mei kwam er na zware onderhandelingen uiteindelijk een staakt-het-vuren, waarmee de bezetting eindigde. Later werden verschillende indiaanse leiders aangeklaagd, maar de meesten werden vrijgesproken.
De eisen van de activisten voor meer zelfbeschikking werden niet gehonoreerd, maar het conflict leverde wel veel aandacht voor de indiaanse belangen op.
Sindsdien is Wounded Knee het symbool van de indiaanse strijd voor rechtvaardigheid, erkenning en gelijkheid – net als het bloedbad bij Wounded Knee in 1890.