Na een tussenlanding in Port of Spain op Trinidad zette het toestel de volgende dag koers naar Belém in Noord-Brazilië. Roosevelt verdreef de tijd door patience te spelen en het regenwoud te bewonderen waar de vliegboot overheen vloog.
Vanuit Belém begon de Clipper aan het derde en meest riskante traject: de oversteek van de Atlantische Oceaan naar Bathurst (nu Banjul) in Gambia in West-Afrika. In het water krioelde het van de onderzeeërs.
Tijdens de 19 uur lange vlucht sliep de president in het speciaal geïnstalleerde tweepersoonsbed, zodat hij uitgerust op de conferentie zou verschijnen.
Het vliegtuig kwam veilig aan in Bathurst, waar Roosevelt en zijn gevolg overstapten op een transportvliegtuig voor het laatste stukje naar Casablanca.
Na de ontmoeting vloog de president via dezelfde route terug naar de VS, waar hij op 31 januari landde. Een dag eerder had hij in de wolken zijn verjaardag gevierd.
Met deze lange reis begon het tijdperk van de vliegende presidenten.
De vliegboot was echter helemaal niet gebouwd voor dit doel, en zijn opvolger, het militaire toestel Douglas VC-54C (bijgenaamd Sacred Cow, heilige koe), was het eerste vliegtuig met een presidentiële suite, een vergaderruimte en een communicatiecentrum.
Roosevelt vloog daar maar één keer mee voordat hij overleed: in februari 1945 woonde hij in Jalta in de Sovjet-Unie een conferentie bij.
Zijn opvolger Harry S. Truman nam de Sacred Cow over.
In feite was dat de eerste Air Force One, maar die naam werd pas voor het eerst gebruikt onder Kennedy in 1962.