In de Amerikaanse Burgeroorlog (1861-65) leidde generaal Ulysses S. Grant de Noordelijke staten naar de overwinning, terwijl William H. West een eenvoudige infanterist was. Maar toen de twee mannen elkaar in 1872 op straat in Washington, D.C. ontmoetten, waren de machtsverhoudingen omgekeerd.
West was op dat moment politieagent, en Grant was in 1869 verkozen tot president. Desondanks hield West Grant staande en gaf hij de president een standje.
‘Het spijt me zeer dit te moeten doen, Mr. President, want u bent het hoofd van deze natie en ik maar een politieman. Maar het is mijn plicht, sir, en ik moet u arresteren.’
President Ulysses S. Grant reed vaak als een bezetene met zijn koets door de straten.
Grant was snelheidsduivel
Op die dag in 1872 viel Grant de twijfelachtige eer te beurt om als eerste en tot dusver enige Amerikaanse president te worden gearresteerd terwijl hij nog in functie was. De overtreding: hij had met zijn koets te hard over een verkeersweg gereden.
Grant stond bekend als snelheidsduivel en hield graag wedstrijdjes met zijn vrienden. Een dag vóór de arrestatie had hij zelfs nog een waarschuwing gekregen van West. Maar toen de president vervolgens weer te hard reed, was Wests geduld op.
Onder hevig protest van zijn gevolg werd de president naar het politiebureau gebracht, waar zijn borgsom werd vastgesteld op circa 450 euro nu.
Volgens West nam Grant de situatie sportief op. Hij betaalde de borg en verliet kort daarna het bureau.
De zaak had geen negatieve gevolgen voor de president. Hij kreeg zelfs de naam een eerlijk man te zijn, die zijn macht niet gebruikte om zich boven de wet te stellen.