De adventskrans komt uit 1839, toen de Duitse theoloog Johann Hinrich Wichern hem introduceerde als onderdeel van zijn zendingswerk.
De krans van Wichern zag er wel wat anders uit dan de kransen van nu: hij had vier grote kaarsen (een voor elke zondag van advent) en een aantal kleinere, rode kaarsen.
Het aantal rode kaarsen varieerde met het aantal werkdagen tussen de eerste zondag van advent en kerstavond.
Een wagenwiel als adventskrans
Wichern maakte zijn eerste adventskrans van een oud wagenwiel, wat erop duidt dat hij met een schuin oog naar de tradities gekeken had.
De traditie van de krans wordt namelijk in oudere bronnen genoemd, waarin de symboliek van het wiel aan de orde komt.
In de middeleeuwen werd de adventskrans gezien als het wiel van het jaar, dat op de donkerste dag zijn rondgang had voltooid en de zon en het licht terug zou brengen.
De lichttraditie gaat terug tot de tijd van het heidendom, toen het donkerste tijd van het jaar werd gemarkeerd met zonnewendefeesten om het licht terug te brengen.
En er kwamen dennentakken …
Wichern gaf de adventskrans zijn moderne betekenis, hoewel dat wel even duurde.
Pas in 1860 bedekte hij het wiel met dennentakken. De naalden deden denken aan de doornenkroon op het hoofd van Jezus bij de kruisiging.
Rode of witte adventskaarsen?
Wichern gaf ook betekenis aan de kleuren van de kaarsen. Hij koos wit als symbool van onschuld, en rood voor liefde. Maar hier stuitte hij op problemen.
In andere kringen vond men namelijk dat de kaarsen roze moesten zijn, de kerkelijke kleur voor advent.
Hierdoor ontstond een splitsing in de adventstradities.