De twijfelachtige eer van eerste dronken bestuurder behoort toe aan de taxichauffeur George Smith. Smith verkreeg de eretitel op 10 september 1897 toen hij de controle over zijn voertuig verloor, tegen een Londens gebouw aan reed en een waterleiding vernielde.
Toen de 25-jarige Smith uit de auto kroop, konden de omstanders meteen zien dat hij aangeschoten was. Daarop werd Smith aangehouden en naar het politiebureau gebracht.
Een Britse wet uit 1872 verbood het bedienen van een ‘wagen of stoommachine’ in beschonken toestand. In die tijd was de alcoholmeter nog niet uitgevonden, dus de politie kon onmogelijk het promillage van Smith meten.
Na korte tijd bekende de automobilist echter ‘twee of drie biertjes’ te hebben gedronken, waarop de politie hem heenzond met een boete van 25 shilling – zo’n 40 euro nu.
Pas na de uitvinding van een betrouwbare en handzame alcoholmeter – in de jaren 1950 – kon de politie zeker weten of een bestuurder te diep in het glaasje had gekeken.
New York verbiedt rijden onder invloed
Vanaf 1910 was het in New York verboden om onder invloed achter het stuur te zitten. De politieagenten hadden vanaf het begin moeite om de wet te handhaven, maar in 1935 werden ze te hulp geschoten door een wetenschapper. Professor Rolla Harger vroeg patent aan voor zijn Drunkometer – een apparaat om te testen of iemand alcohol had gedronken.
De machine was echter onpraktisch en onnauwkeurig, en pas 18 jaar later – in 1954 – bedacht de Amerikaan Robert Borkenstein de eerste alcoholmeter die lijkt op het type dat we nu kennen.
Het apparaat van Borkenstein kon relatief nauwkeurig de hoeveelheid alcohol in iemands adem meten. Zo kon de politie bijna precies bepalen hoeveel alcohol een bestuurder had gedronken.