De oude Egyptenaren waren zonder twijfel de eersten die hun tanden zetten in knapperig, gefrituurd voedsel, zo’n 4500 jaar geleden. De Egyptenaren gebruikten het frituren in het bijzonder om een populair dessert te maken, dat bestond uit beslag gedoopt in kokende olie en besprenkeld met honing.
Olie en honing waren beide dure ingrediënten, dus de gebakken etenswaar was voorbehouden aan de rijke bovenlaag van het rijk.
Vanuit Egypte verspreidde het frituren zich naar de omliggende gebieden en werd het populair bij onder andere de Romeinen, die bijna alles wat eetbaar was in olijfolie frituurden. Volgens het Romeinse kookboek De re coquinaria werd frituren door de Romeinen voor het eerst gebruikt om kip te bakken.
Friet is een van de meest iconische gefrituurde gerechten en werd waarschijnlijk uitgevonden in de 18e eeuw.
Gietijzer bracht frituren aan de man
Pas in de 13e eeuw stroomde de frituurolie ook naar Europa. De frituurtechniek was vooral populair in het zuiden, waar vis werd gefrituurd. Later, toen de Zuid-Europeanen op ontdekkingsreis gingen, namen zij het frituren mee naar Azië en de Nieuwe Wereld (Amerika).
Modern gefrituurd voedsel ontstond in de 18e eeuw, toen gietijzeren kookgerei gemeengoed werd. De nieuwe apparatuur was bestand tegen hogere temperaturen en werd gebruikt om onsterfelijke gefrituurde klassiekers als friet, fish and chips en fried chicken te maken.