Een rijke inwoner van een exotisch land heeft jouw hulp nodig om zijn vermogen veilig te stellen, en als je helpt, is een groot deel van het geld van jou. Je hoeft alleen maar even een bescheiden voorschot over te maken.
Mails met ongeveer deze inhoud verschenen halverwege de jaren 1990, toen steeds meer mensen een e-mailadres kregen. Het principe van deze ‘Nigeriaanse’ mails is echter allesbehalve nieuw.
De oudst bekende oplichtingsbrieven werden kort na de Franse Revolutie (1789-1799) verstuurd en leken afkomstig van een bediende van een Franse aristrocaat.
Volgens de brief had de aristocraat in kwestie voordat hij op de vlucht sloeg voor de Revolutie een kistje met sieraden in een meer gegooid. De bediende was gearresteerd bij een poging het kistje te bergen en had hulp nodig om zijn borgtocht te betalen – in ruil voor een deel van de schat in het meer.
E-mail werd gemeengoed in de jaren 1990, en de eerste nepmails verschenen kort daarop al.
Nepbrieven gaan het net op
De oplichterstruc ‘de Spaanse gevangene’ verscheen in de 19e eeuw. Mensen kregen post van iemand die beweerde een rijke man te vertegenwoordigen die gevangen zat in Spanje en niet bij zijn geld kon. In ruil voor een bijdrage aan de borgtocht werd de slachtoffers een deel van het vermogen beloofd, maar daar zagen ze natuurlijk geen stuiver van.
Vanuit Nigeria werden in de jaren 1980 nepbrieven met valse postzegels over de hele wereld verstuurd. Toen het internet het volgende decennium opkwam, verhuisden deze oplichtingspraktijken naar het web.